Նախօրեին Արցախի լրատվամիջոցներից մեկում հրապարակում կար, որ պատերազմում զոհված հերոսի ծնողը գրառում է արել, թե ուզում է ինքնասպան լինել, ինքնահրկիզվել։ Գրառման տակ քոմենթներ էին գրել, ամենամեղմը՝ «դե, քեզ տենանք», «ջհանդամը հրկիզվես», «ապուշ, թշվառ», «քո նման կամակատար տականքներից եւս մեկից կազատվենք», «անհամբեր սպասում ենք», «մի քանիսին էլ հետդ տար»։
Խմբագրություն եկած, գոնե արտաքուստ նորմալ հոգեվիճակով, գրագետ քաղաքացին հանգիստ պատմում է, որ վնասել է Լեոնիդ Ազգալդյանի արձանի քիթը՝ «դրան հասնում է»։ Ապա հայտարարում է, որ 1992-ին հայրենիքի համար կյանքը տված ազգային հերոսն է մեղավոր, որ 2020 թվականին մենք 5 հազար զոհ տվեցինք։
Նման պատմություններ հիմա կարելի է լսել ամեն քայլափոխի՝ հանրային առողջությունը, հասարակության հոգեվիճակն այսօր խոցված, հիվանդագին վիճակում է։ Գժությունը, հոգեկան խանգարումը, անհավասարակշիռ վիճակը, հիստերիան ու ագրեսիան անասելի չափերի են հասել։
Արմինե ՕՀԱՆՅԱՆ
Կարդացեք նաև
Հոդվածն ամբողջությամբ՝ «Հրապարակ» օրաթերթի այսօրվա համարում:
