Ասում են՝ մարզիչը մարզիկի երկրորդ ծնողն է։ Պատահում է, որ մարզիչն իր սանի հետ ավելի շատ ժամանակ է անցկացնում ու ավելի շատ բան է իմանում նրա անձնական կյանքի, ուսման ու հետաքրքրությունների մասին։
Մասնագիտության բերումով շատ եմ հավաքական թիմերի ու ակումբների հետ մեկնել աշխարհի տարբեր երկրներ։ Ու ամեն տեղ եղել եմ իրենց սաների նկատմամբ մարզիչների հավասարաչափ, գրեթե ծնողական հոգատար վերաբերմունքի վկան։ Տեսել եմ, թե ինչպես է մրցելույթի ժամանակ մարզիչը ինքնամոռաց երկրպագում իր սանին, հպարտանում նրա հաղթանակով։ Տեսել եմ նաեւ մարզչի ցավը, ապրումները անհաջողության մատնվելու ժամանակ։
Ու նրա համար ամենեւին էլ էական չէ, թե իր սանը հանդես է գալիս միջազգային ամենաբարձր մակարդակի մրցումում, թե, ասենք, Հայաստանի երիտասարդական առաջնությունում, ինչպես պատկերված է ֆոտոշարքում։
Կարդացեք նաև
Աշոտ ՀԱԿՈԲՅԱՆ
