Խորհրդականի անհասկանալի պաշտոն ունեցողին մատնանշեց քաղաքաշինության եւ համակարգող նախարար Լեոնիդ Հակոբյանի քարտուղարուհին, երբ ասացինք, որ ցանկանում ենք ճշտել մի հարց: Նախարար Դավիթ Վարդանյանն ԱԺ-ում պնդում էր, թե կառավարությունը միասնական է բաշխիչ ցանցերի սեփականաշնորհման խնդրում: Կոմունիստ պատգամավոր Նորիկ Պետրոսյանն էլ առարկում էր, թե Լեոնիդ Հակոբյանը ոչ մի դեպքում կողմ եղած չի լինի։ Ցանկանում էինք ճշտել, թե այս պնդումներից ո՞ր մեկն է համապատասխանում իսկությանը եւ ի՞նչ դիրքորոշում ունի փաստացի փոխվարչապետը։ Այս հարցերը դեռ մինչեւ վերջ չլսելով՝ Լեոնիդ Հակոբյանի խորհրդական Սամվել Ամարյանն արդեն փորձում էր կտրուկ պատասխանել, թե՝ «Նա այստեղ կուսակցական գործիչ չէ՛», հետո՝ «Եկեք չսրենք եզրերը»։ Երբ մեր թղթակիցն, այնուամենայնիվ, պնդեց, որ հարցը փոխանցվի նախարարին, խորհրդականը նետեց. «Կարծում եմ՝ մենք արդյունքի չենք հասնի»։ Հաջորդ օրը պատասխան ստանալու մեր փորձերին Սամվել Ամարյանն այսպես արձագանքեց. «Ես ձեզ ասելիք չունեմ»։
Փորձեցինք ճշտել, թե արդյոք սա Լեոնիդ Հակոբյանի՞ պատասխանն է մեր հարցին. «Ի՞նչ է, դատախազության քննի՞չ եք, հարցաքննում եք,- հակադրվեց Ամարյանը։- Նա պարտավոր չէ իր կարծիքը հայտնել»։ Երբ մատնանշվեց մամուլի մասին օրենքը, ըստ որի պաշտոնյան պարտավոր է պատասխանել լրագրողի հարցերին, սույն արարածն արդեն անցավ բոլոր սահմանները՝ հայտարարելով. «Ես ձեզ հարցնո՞ւմ եմ, թե վաղն ում հետ եք ուզում պառկել»։ Ի՞նչը կարող էր խորհրդականին մղել նման լկտիության։ Թերեւս դիրքորոշումը եւ դիրքերը շփոթելը ու գուցե մտատեսիլները, թե իր խորհուրդներին կարոտ նախարարն ինչպես է ինտիմ հարաբերությունների մեջ մտնում բաշխիչ ցանցերից յուրաքանչյուրի հետ։ Կամ էլ, ասենք, սեփականաշնորհված որ օբյեկտի հետ պառկելուց որքան հաճույք կամ ցավ է զգացել անձամբ ինքը։ Արդյոք սրա՞ համար է պարոն Հակոբյանը նման խորհրդական պահում։
«ԱՌԱՎՈՏ»
