Նվիրվում է սեպտեմբերի 21-ին Դասական. Այս տեսակի
ԱՌՄՅԱՇԿԱՆ իրադրությանը համարժեք ինքնուրույն ոչինչ չի անում: Չի ապրում, այլ մասնակցում
է այլոց կյանքին, չի գործում, այլ կենակցում է: Իսկ գործում է միայն հրահանգներով:
Նա բրածո է եւ դրածո: Երբ նրան ասում են. «Գրավե՛լ Ցարիցինը», նա գրավում է Ցարիցինը
եւ, ինչպես Սուրբ թղթերում է գրված, «անում հրամայվածից ավելին»՝ ձեռքի հետ գնդակահարելով
քաղաքի ռուս ազնվականներին, մտավորականներին, հոգեւորականներին, մաքրելով քաղաքը
դասակարգային թշնամիներից: Դա ասված էր կայսրության համար, իսկ Երկիր Նաիրիի համար
ասվեց, ասենք. «Խեղե՛լ ուղղագրությունը»: Եվ խեղեցին ոչ միայն դա, այլեւ տաճարներն
ու տաճարականներին: Հիմա այս տեսակը սպառվել է կամ սպառման մոտ է. ժառանգորդման սկզբունքով
այն շարունակվում է ՆՅՈՒ-ԱՌՄՅԱՇԿԱՆԵՐԻ տեսքով: Նյու-Առմյաշկա. Հիմնական բնութագրումները՝
տե՛ս ԴԱՍԱԿԱՆ մասը, ինչպես նաեւ ՌՍԴ(բ)Կ, ԽՄԿԿ, զանազան դաշինքների, միաբանությունների,
միավորումների համագումարների, ընդհանուր ժողովների եւ սեմինարների նյութերը: Նա
իր տեսակով չի կարող լինել առանցքում՝ ուղեկից է: Չի սիրում, բայց երազում է դուր
գալ. ծագումնաբանորեն իգական սկիզբ ունի. հորմոնների հարց է: Սրանց ասվեց. «Նովոյե
միշլենիե՝ Պերեստրոյկա»: Եվ դա եղավ տեսակի ճակատագրական ձախողումը. նրանց «Լենին-Պարտիա-Գորբաչովը»
մի բուռ պասիոնարների շնորհիվ դարձավ «Պայքար, պայքար մինչեւ վերջ»՝ ազատագրելով
ողջ ժողովրդին վերջնականապես առմյաշկա դառնալու վերահաս աղետից: Նյու-առմյաշկա տեսակը
ձեռք բերեց ռեւանշիստական երանգներ, որը թանձրացավ անկախության հռչակման պատճառով:
Նույնիսկ այստեղ են ձախողված, քանի որ զանազան դաշինքներում դեռ կան գնդակահարության
արժանի ազնվականներ ու տաճարականներ… դասակարգային թշնամիներ: Հայ պատմիչներ
եւ Ցեկա. Գրերի 1600-ամյակի կապակցությամբ հրահանգված էր կարդալ հայ պատմիչներին,
այսինքն՝ գնալ դեպի զանգվածները: Երբ հասան Շապուհի եւ Արշակի պատմությանը, գլխի
ընկան, որ իրենց մայր հողն էլ վաղուց հեծում է ոչ լեգիտիմ կրնկի տակ, ուստի պետք
է դադարեցնել «պրոգուլը» եւ ուժ ստանալ մորից, որն է անթալիացիների նախկին գերեզմանատեղին՝
ՑԷԿԱ-ն, ուր դեռ թեւածում է իշխանափոխությունների, պալատական դավադրությունների ավելի
քան 70-ամյա ոգին, թե չէ անուժ եւ օտար է Ցախի մեյդանի, Օպերայի ու Մատենադարանի
սպառված ոգին: Հեռակառավարման վահանակ. Ավելի քան 100 հազար կուսակցականների
սեփականության վկայաթուղթ ունի ընդդիմությունը, որը որպես բրոնզե բռունցք կիջնի ժողովրդի
խոսափող ՑԷԿԱ-ի ամբիոնին՝ ի սարսափ ոչ լեգիտիմների եւ ի փառս նաիրյան առմյաշկայության:
Եվ կբացվի տրանսֆորմացիոն արշալույսը՝ լոկ մեկ թղթով, որ ի զորու է փակելու պողոտաներ
ու հրապարակներ, եւ որպես վահան ունի իր Սուրբ գիրքը՝ հանված մայիսի 27-ի պատմական
փոշու միջից, որ կարող է հրաշալի ծառայել որպես ե՛ւ ջրի պլաստիկե շիշ, ե՛ւ որպես
ջրցան միջոց: Այսպես հեռվից, լոկ մեկ գրքով կիրականանա ե՛ւ իրենց, ե՛ւ պատվիրատուների
հրահանգը՝ «Ֆորպոստային հեղափոխություն», եւ ամենեւին պետք չեն լինի ո՛չ խաչ-մահարձան,
ո՛չ էլ ուրիշ ոտքեր կախաղանին մոտ կգան: Անզոհ, անարյուն եւ միաժամանակ՝ անկամ եւ
անհամ, անուժ եւ անսեր: Տոմար ըստ հին եւ նոր առմյաշկաների. Մոսկվան հեռու
է, Արեւմուտքը՝ արեւմուտքում, ուստի 1917-ի հոկտեմբեր ամիսը այստեղ հասկացան որպես
1920-ի նոյեմբեր: Հոկտեմբերը վտանգավոր ամիս է, համոզվել ենք ազգովի… Իսկ նոյեմբերին
Անդրֆեդերացիայում ընտրություններ են նշանակել, մեր հատվածում՝ Սահմանադրության տեսքով:
Սա վերջին ավերելիքն է, բայց քանի որ նյու-առմյաշկաներն ընդհանրապես ձախորդ են բնույթով,
ուստի վախենալ պետք չէ՝ չեն կարող ո՛չ «ՈՉ»-ը տապալել, ո՛չ էլ ընդհանրապես որեւէ
բան: Սահմանադրություն ունենում են սահման ունեցողները: ԱԶԱՏ
ԱՐՇԱԿՅԱՆ www.conservative.am