«Մենք պետք է հստակորեն հասկանանք, որ քաղաքականությունն ու բարոյականությունը միշտ չէ, որ նույն ուղու վրա են գտնվում, եւ ամեն անգամ, երբ որ դրվում է ցանկացած պետության ազգային քաղաքական շահը, եւ դա hամեմվում է որոշակի տնտեսական նկատառումներով, ստրատեգիական ձգտումներով, բարոյականությունը միշտ հետին պլան է մղվում: Այս առումով մենք պետք է միշտ իմանանք, որ Թուրքիան այն երկիրը չէ, որին կարելի է արհամարհել մինչեւ վերջ, կապ չունի ինչ հարցով: Նրա հասարակական-քաղաքական դիրքը, պոտենցիալը, կարողությունները, ինչպես ՆԱՏՕ-ում, այնպես էլ այլ միջազգային կառույցներում միշտ ստիպելու են բոլորին հաշվի առնել թուրքական գործոնը շատ ավելին, քան հայկական գործոնը: Իհարկե, մենք չենք տիրապետում այն ինֆորմացիային, թե ի՞նչ կա Ֆրանսիայի եւ Թուրքիայի միջեւ, ի՞նչ լծակներ ունի Թուրքիան այսօր՝ համոզելու Ֆրանսիային՝ հրաժարվել այդ օրենքից, բայց որ ունի այդ լծակները, մենք շատ հստակ պետք է պատկերացնենք»-այսպես՝ արտաքին քաղաքական հարցերով բացատրեց Ֆրանսիայի Սենատի ընդունած օրենքը Սահմանադրական խորհուրդ ուղարկելը Գարիկ Քեռյանը՝ ԵՊՀ քաղաքական ինստիտուտների եւ գործընթացների ամբիոնի վարիչը:
«Դեբատ» մամուլի ակումբում կայացած քննարկման ժամանակ պարոն Քեռյանը նաեւ Ֆրանսիայի որոշ ներքաղաքական խնդիրներով պայմանավորեց այդ օրենքը Սահմանդրական խորհուրդ ուղարկելը: Ըստ նրա.«Երկրորդը ներքաղաքական գործոնն է: Ֆրանսիան ընտրությունների նախաշեմին է: Ֆրանսիական կուսակցությունները միատարր չեն. ե՛ւ սոցիալիստները, ե՛ւ իշխող աջ կենտրոնամետ կուսակցությունների դաշինքը իրենց մեջ ունեն բազմաթիվ ֆրակցիաներ: Հիմա Սարկոզիի ֆրակցիան է իշխանության գլուխ, բայց ներսում կան ֆրակցիաներ, որոնք ամեն կերպ (ոչ թե ընդդիմադիր, այլ ներկուսակցական) փորձում են ընտրություններից առաջ թուլացնել Սարկոզիիի դիրքերը: Եվ, բնականաբար, այդ բանաձեւի մերժումը (եթե Սահմանադրական խորհուրդը մերժի, եւ կրկին հետ ուղարկի Ազգային ժողով), ինչպես ընդդիմությունը, այնպես էլ ներկուսակցական, Սարկոզիին հակադիր խմբակցությունները կփորձեն օգտագործել սա՝ Սարկոզիի իմիջի դեմ»:
