Տարեցների հիմնական զբաղմունքը կեսօրից հետո բակում հավաքվելն ու նարդի խաղալն: Յուաքանչյուր տարեց իր պատմությունն ունի: Երիտասարդ տարիների անծանոթներն այսօր կարծես ընկերներ են դարձել: Տարեցների խնդիրները շատ են, բայց տարիների փորձը նրանց լավատես է դարձրել: Այս տարիքում էլ ունեն իրենց ցանկություններն ու անկատար մնացած երազանքները.
«Ուզում եմ անհոգ ապրել »
Սեդա, 71տարեկան: «Այսօր ես շատ մտահոգ եմ ոչ թե իմ, այլ մեր երիտասարդների համար: Խելացի, հասկացող, հարգանքով երիտասարդներ շատ կան, բայց շատերը, ջահել-ջահել կանգնելով ֆինանսական խնդրի առաջ, հեռանում են երկրից: Ցանկությունս մեկն է, որ մեր երիտասարդներն ապահով լինեն, որ մենք էլ կարողանանք անհոգ ծերունական շրջանն ապրել, չմտածելով թե մեզանից հետո մեր երեխաներն ինչպես են ապրելու»:
«Ուզում եմ նպաստն ու թոշակը կոպեկներով չբարձրացնեն»
Գրետա, 74տարեկան: «Մեզ մոտ նպաստն ու թոշակը շատ ցածր է եւ ես որպես նպաստառու կամ թոշակառու` շատ վատ եմ զգում, երբ չեմ կարող այլեւս աշխատել, իսկ այդ գումարով էլ առանձնապես ոչինչ անել չեմ կարող: Ուզում եմ նպաստն ու թոշակը կոպեկներով չբարձրացնեն»:
«Տասը տարի էլ ապրեմ, էլ բան չեմ ուզի»
Ժենյա, 91տարեկան: «Սաղ կյանքս աշխատել եմ, որ հիմա էլ թողնեն կաշխատեմ: Էս աշխարհից բան չեմ ուզում, տասը տարի էլ ապրեմ, էլ բան չեմ ուզի: Ծոռ ունեմ, ծոռիս հարսնիքն էլ տենամ, գոհ ու շնորհակալ կլինեմ Աստծուց: Թող Աստված շատ չհամարի, 101տարի էլ ապրեմ, էլի գոհ եմ»:
«Կուզեի կյանքիս անիվը հետ պտտել »
Թամարա, 84տարեկան: «Շատ կցանկանայի նորից մանկանալ: Ծնողներիս հետ առավոտ ծեգին թութունի հանդ գնայինք` թութուն հավաքելու: Հետո հոգնեինք, նստեինք մարգի մեջ, ու հայրս ինձ աղբյուրն ուղարկեր ջուր բերելու, ես էլ վերցնեի շշերն ու վազքով դուրս գայի հսկայական դաշտից: Կուզեի կյանքիս անիվը հետ պտտել, որտեղ դեռ կենդանի կլինեին ծնողներս եւ ամուսինս: Ավաղ, սրանք ընդամենը երազանքներ են, որոնք երբեք էլ իրականություն դառնալ չեն կարող»:
Քրիստինա Միրզոյան
