Բնապահպան Ինգա Զարաֆյանը այսօր լրագրողների հետ հանդիպման ընթացքում, անդրադառնալով ապրիլի 29-ին Ազգային Ժողովի ընդունած Սեւանա լճի էկոհամակարգի պահպանման վերաբերյալ օրենքում կատարված փոփոխություններին, որոնց համաձայն Սեւանա լճից բաց է թողնվելու 70 մլն խմ հավելյալ ջուր, ասաց, որ պատճառաբանությունները, որ բերվում են, համարում է անիմաստ, իսկ ընդունված օրենքը՝ Արարատյան հարթավայրի խնդիրների կարգավորման հետ որեւէ կապ չունեցող որոշում:
Տիկին Զարաֆյանը չի համարում, որ Սեւանա լճից ջրի բացթողումները պետք է կապել տարվա ընթացքում եղած երաշտի հետ: Նա հիշեցրեց, որ 2008 թվականին պատճառաբանվել էր, թե Սեւանա լճից ջրի բացթողումները եղել են տարվա ընթացքում երաշտի պատճառով, մինչդեռ Հիդրոմետ ծառայությունից հայտնել էին, որ երաշտ այդ տարի չի եղել: 2011 թվականին կատարած ուսումնասիրությունների մասին խոսելիս՝ Տիկին Զարաֆյանը հայտնեց, որ ջրամբարները նույնպես չեն եղել ջրազրկված. «Այսինքն պատճառաբանել, որ բացթողումները ջրամբարները լցնելու նպատակով էին, անիմաստ եմ համարում»: Տիկին Զարաֆյանի պնդմամբ՝ նույն իրավիճակը կրկնվեց 2013 թվականին եւ այս տարի. «Ջրպետկոմիտեն կրկնում է, որ պետք է լինի երաշտի տարի եւ ջրերը պետք է ուղղվեն Արարտյան հարթավայր: Այսինքն ոչ մի պատճառաբանություն չկա, սակայն նրանք ամեն տարի նույնը կրկնում են»:
Մանրամասն ՝ շուտով տեսանյութում:
Բնապահպանական փորձագետ Էրիկ Գրիգորյանը նշեց, որ բարեբախտաբար Սեւանա լիճը պաշտպանված է Սեւանի մասին ՀՀ օրենքով, իսկ Արարատյան ավազանը հենց սկզբից որեւէ օրենքով պաշտպանված չի եղել, ու դրա հետեւանքով է, որ ներկայումս առաջացել է այս ճգնաժամային իրավիճակը. «Այս է պատճառը, որ ընդամենը 6-7 տարվա ավազանը կործանման եզրին է կանգնած: Արարատյան ավազանը այս իրավիճակում է հայտնվել շատ վատ կառավարման պատճառով »:
Կարդացեք նաև
«Սեւան» ազգային պարկի տնօրեն Վահե Գուլանյանն էլ իր խոսքում հայտնեց, որ Սեւանը այս տարիների ընթացքում երբեւիցե բացասական բալանս չի գրանցել եւ ջրի բացթողումների հետեւանքով վնաս չի հասցվել էկոհամակարգին: Նա համոզմունք հայտնեց, որ բացթողումները Սեւանի համար կենսական անհրաժեշտություն ունեն: «Ընդհանրապես Սեւանից բացթողումներ չանելը ճիշտ չի՝ ջրային օրգանիզմները բոլորը հարմարվել են այդ ռեժիմին»:
Տիկին Զարաֆյանը հետաքրքվեց, թե ինչո՞ւ այս 10 տարիների ընթացքում ոչ մի մեխանիզմ չի մշակվել իրավիճակը կարգավորելու համար եւ ինչպե՞ս պետք է փոխհատուցել վնասները. «Սկզբից ասում են պետք է լինի կոմպենսացիա, հետո ասում են կոմպենսացիա չի լինելու»: Տիկին Զարաֆյանը կարծիք հայտնեց, որ ոչ ոք իր վրա պատասխանատվություն չի վերցնում ափամերձ ունեցվածքը փրկելու համար, եւ այս իսկ պատճառով էլ լճի մակարդակը իջեցնելու կարիք է առաջանում:
Վահե Գուլանյանն էլ, հակադարձելով այն բանին, թե լճի մակարդակը իջեցվում է, որպեսզի ափամերձ տները եւ սեփական տարածքները չմնան ջրի տակ, ասաց, որ ծիծաղելի է համարում ինչ-որ օբյեկտ ջրի տակ չմնալու համար իջեցնել ջրի մակարդակը:
Էլյա ՀՈՎՀԱՆՆԻՍՅԱՆ
