Ըստ գրականագետ ՎԱՐԴԱՆ ԴԵՎՐԻԿՅԱՆԻ, ադրբեջանական զինուժի վերջին ակտիվացման համար կան ինչպես ավանդական, այնպես էլ մի քանի նոր գործոններ
-Իսկ Գյումրիի ոճրագործությունը ազդեցություն չգործե՞ց:
-Դա ուղղակի նրանց համար «պարգեւի» պես բան էր. մտածում էին, որ դա կհանգեցնի հայ-ռուսական լարվածության, գուցե առճակատման: Ադրբեջանցիները հաշվի էին առել նաեւ այն հանգամանքը, որ ոստիկանական ուժեր, տարբեր պաշտոնատար անձինք էին գտնվում Գյումրիում, այսինքն` կառավարության որոշակի ուշադրությունը սեւեռված էր այդ կողմի վրա, եւ նրանք հույս ունեին օգտվել դրանից:
Բարեբախտաբար ժողովրդի ողջամտությունը հաղթեց, եւ սգացող մարդիկ տարբեր գրանտակերների, մյուսների կեղծ հայրենասիրական, ցուցադրական սադրանքներին չտրվեցին: Մեր ժողովուրդը իր արժանապատիվ դիրքորոշումը ցույց տվեց` պահանջելով արդարադատ դատավճիռ եւ հետաքննություն, բայց միաժամանակ այնպես չարեց, որ դա հանգեցներ անկանխատեսելի հետեւանքների: Ընդ որում՝ հետեւանքների համար վճարելու էին ոչ թե այդ գրանտակերներն ու մյուսները, այլ մեր ժողովուրդը, դիրքերում գտնվող մեր զինվորները:
-Իսկ գուցե ադրբեջանցիները մտածում են, որ Գյումրիի ոճրագործությունից հետո մեր ոգին կոտրվա՞ծ կլինի։ Ցանկանում էին օգտվել դրանի՞ց:
Կարդացեք նաև
-Մեր ոգին ինչո՞ւ պիտի կոտրվի: Վիշտը, ողբերգությունը ոգին չեն կոտրում, հակառակը, բերում են ուժերի լարման, համախմբվածության: Ընդհանրապես հուսահատվողը ամեն ինչից էլ կհուսահատվի, իսկ չհուսահատվողը նույնիսկ անելանելի վիճակում ելք կորոնի:
Ի դեպ, երբ հունվարի 2-3-ի գիշերը երկու զոհ ունեցանք, դրանով իսկ թշնամին նաեւ ցույց տվեց, որ մեզ համար տարին սկսվելու է այդ հարձակումներով, դիվերսիոն գործողություններով, որոնք շարունակվելու են ամբողջ տարին:
Ռուսլան ԹԱԹՈՅԱՆ
Հարցազրույցն ամբողջությամբ՝ «Հայոց աշխարհ» թերթի այսօրվա համարում
