Անդրադառնալով «Ամենակարող երգիչ» նախագծին՝ Գալուստ Սահակյանը հայտարարել է, թե «ռաբիսը սովետի ժամանակ ստեղծվել է, որպեսզի որոշակի խավեր այդ երաժշտության տակ իրենց խնջույքը, թաղումը եւ մոտեցումները ձեւավորեն»։
«ՉԻ»-Փաստորեն Գալուստ Սահակյանը ռաբիս երաժշտության տակ մոտեցումներ է ձեւավորում։ Իսկ դասական երաժշտության տակ, ասենք, հեռացումներ է ցուցաբերում։ Կամ՝ առնչություններ զարդարում։ Իսկ ջազ, հասկանալի է, չի լսում, որպեսզի հանկարծ առաջնահերթություններ չխրախուսի։
Մի խոսքով՝ ամեն ինչ պարզ է։ Անհասկանալի է միայն, թե ի՞նչ երաժշտության տակ են ձեւավորվել հայոց լեզվի նկատմամբ Գալուստ Սահակյանի մոտեցումները։ Ըստ երեւույթին՝ «պրապալսյա մալչիկ, եմու սորոկ լետ» հանրահայտ երգի դյութիչ հնչյունների ներքո։ Դրա համար էլ ամեն անգամ, երբ փորձում է որեւէ միտք արտահայտել, ունկնդիրների մոտ մոտեցումներ են ձեւավորվում։
Հոդվածն ամբողջությամբ կարող եք կարդալ «Չորրորդ իշխանություն» թերթի այսօրվա համարում
Կարդացեք նաև
