Հոկտեմբերի 14-ին Իսահակյանի անվան կենտրոնական գրադարանում տեղի ունեցավ հուշ-ցերեկույթ նվիրված Վաչագան Հովհաննիսյանի 85-ամյակին:
Հուշ-ցերեկույթին ներկա էին ընկերները, որոնք ժպիտով հիշում էին ոչ միայն Վաչագան գրողին, այլ առաջին հերթին՝ մարդուն:
Գրող, հեռուստալրագրող Վրեժ Սարուխանյանը հիշեց իր հարսանիքը, բայց ոչ թե մանրամասնությունները, այլ գրողի ներկայությունը. «41 տարի է անցել հարսանիքիցս և ոչինչ չեմ հիշում, բայց հիշում եմ, թե ինչպես դուռը բացվեց և ներս մտան Վաչագան Հովհաննիսյանը, Մկրտիչ Սարգսյանը, Հարություն Հովնաթանը ՝ մոտ տասը գրողներ:Այն ժամանակ մարդիկ երազում էին մի գրող տեսնել, զրուցել, ուր մնաց հարսանիքիդ ներկա լինեին, ես նույնիսկ ոտքերս չէի զգում»:
Այսօր Վաչագան Հովհաննիսյանի գործը շարունակում են նրա զավակները՝ մանկավարժական գիտությունների թեկնածու դոցենտ Արուսյակ Հովհաննիսյանը և բանաստեղծ, թարգմանիչ Հովիկ Հովեյանը:
Կարդացեք նաև
Արուսյակ Հովհաննիսյանը իր մանկությունը հիշելիս իրենց տունը նմանեցնում է Թումանյանական վերնատանը. «Այնտեղ էին հավաքվում գրողներ, ճարտարապետներ, քանդակագործներ և մենք մեծացել ենք հենց այդպիսի միջավայրում»:Մտավորական հորը հիշում է որպես, մեծ մարդասեր. «Ունենալով դժվար մանկություն` երբեք չի չարացել: Նա միշտ ասում էր` դուք ոչ թե պետք է լավ , այլ ճիշտ ապրեք»:
Միջոցառման ժամանակ Վաչագան Հովհաննիսյանի ստեղծագործություններից հատվածներ կատարեց դերասանուհի Գայանե Սամվելյանը:
Նելլի ԹԱՌՓՈՇՅԱՆ
