Շենգավիթի երիտասարդ թաղապետ Ռազմիկ Մկրտչյանն այն համոզմանն է, որ բյուջեից Ամանորի խնջույքի համար 2 մլն դրամ հատկացնելը մեծ բան չէ, ավելին՝ անհրաժեշտ է տարին գեղեցիկ ձևով եզրափակելու համար: Մկրտչյանը, վստահաբար, միակ թաղապետը չէ, որ այդպես է կարծում: Նա անձամբ է տեղեկացրել՝ Երևանի բոլոր թաղապետարաններն էլ Ամանորի քեֆ-ուրախության համար գումար են դուրս գրել:
Պետական համակարգի աշխատողների՝ արտոնյալ պայմաններում աշխատելու մասին այնքան ենք բարձրաձայնել, որ հերթական նմանատիպ ինֆորմացիայի հետ ծանոթանալիս ինքս ինձ հարց եմ տալիս՝ միգուցե պետական ապարատու՞մ աշխատանքի անցնեմ. կյանքը՝ ուրախ, ապրուստը՝ ձրի, պարգևավճարն ու «կոորպորատիվն էլ»՝ հավուր պատշաճի: Գործընկերներիցս մեկը վերջերս ասում էր, թե որոշել է չանդրադառնալ ո՛չ պարգևավաճարներին, ո՛չ գործուղումներին, ո՛չ էլ՝ գործ չանելու, բայց կլորիկ աշխատավարձ ստանալու խնդրին: «Միևնույն է, մանկան անմեղ աչքերով այնպիսի արդարացում ու պատճառաբանություն են բերում պետծառայողները, որ ուզում եմ աշխատավարձս իրենց նվիրել»,- սրտնեղում էր գործընկերս: Շենգավիթի վարչական շրջանի ղեկավարի հարցազրույցը կարդալուց հետո ես ճիշտ հակառակը որոշեցի՝ այնքան գրել անհարկի կամ անհամաչափ ծախսերի մասին, մինչև պաշտոնյաներն իրենց հաշիվ տան:
Շենգավիթի թաղապետարանի 140 աշխատակից քեֆ-ուրախություն է անելու ամբողջ տարին «տքնաջան» աշխատելու համար, իսկ Երևան քաղաքը, առհասարակ, մոտ 900 հազար դոլար է քարին քսելու, որ զբոսաշրջիկները գան Հայաստան ու ավանդական խոզի բդի փոխարեն Հանրապետության հրապարակում հոթ-դոգ և լավաշի մեջ փաթաթած թարխուն ու ձու ուտեն: Հունվարի առաջին աշխատանքային օրը, սակայն, Շենգավիթի թաղապետարանի ու Երևանի քաղաքապետարանի աշխատակիցները նախկինի պես տեսնելու են իրենց բակերում կուտակված, ահագնացող չափերի հասնող աղբակույտերը, վախը սրտներում են նստելու քաղաքապետ Հայկ Մարությանի ասած «մահվան վերելակներն» ու երանությամբ նայելու Մյասնիկյան փողոցին, որտեղ մինչև տարեվերջ պետք է ճոպանուղու սյուներ վեր խոյանային:
Սևակ ՎԱՐԴՈՒՄՅԱՆ
Հոդվածն ամբողջությամբ՝ «Իրատես» թերթի այսօրվա համարում:
