ՀՀ Հեռուստատեսության եւ ռադիոյի հանձնաժողովի նախագահ Տիգրան Հակոբյանը կարծում է, որ «Հեռուստատեսության եւ ռադիոյի մասին» ՀՀ օրենքը ոչ թե պետք է փոխել, այլ նոր օրենք գրել՝ փոխելով նաեւ անունը եւ սահմանելով, օրինակ, «Հեռարձակման մասին օրենք» անվանումը: Այս մասին այսօր ոլորտի օրենսդրական փոփոխությունների վերաբերյալ խորհրդարանական լսումների ժամանակ հայտարարեց Տիգրան Հակոբյանը: Խնդիրների թվում Տիգրան Հակոբյանը մատնանշեց մասնավոր հեռարձակման թվային ցանց՝ մուլտիպլեքս ունենալու հարցը. «Դեռևս պարզ չէ՝ տեխնիկապես հնարավո՞ր է արդյոք ունենալ մասնավոր հանրապետական ծածկույթով մուլտիպլեքս ու մարզային մուլտիպլեքսներ: Մի մասն ասում է, որ ֆանտաստիկ ներդրումներ են պետք»:
Ըստ Տիգրան Հակոբյանի՝ տրամաբանական է, որ բոլոր երկրներում հանրային մուլտիպլեքսով հեռարձակվողները կոշտ չափանիշների են ենթարկվում. «Միայն Հայաստանում է, որ այդ չափանիշները մշակված չեն։ Այս առումով մեր մոտ «աջաբսանդալ» է»:
Հակոբյանը նաեւ մատնանշեց գործող օրենքի բացերից մեկը. «Մի աբսուրդ կետ կա, որն արգելում է մարզերում, բացի Լոռու և Շիրակի մարզերից, ունենալ տեղական ռադիոընկերություններ: Ամենազավեշտալին այն է, որ արգելված է նույնիսկ սահմանամերձ գոտիներում ունենալ, որտեղ ռադիոն ոչ միայն տեղեկատվություն ստանալու կամ զվարճանքի, այլեւ իրազեկման միջոց է՝ արտակարգ իրավիճակներում: Ուստի մարզերում բոլոր ազատ հաճախականությունները պետք է տրամադրել ցանկացողներին, որպեսզի հեռարձակում ապահովեն»:
ՀՌՀ նախագահն անդրադարձավ նաեւ խորհրդարանական լսումները նախաձեռնած ԱԺ Գիտության, կրթության, մշակույթի, սփյուռքի, երիտասարդության եւ սպորտի հարցերի հանձնաժողովի նախագահ, «Իմ քայլը» խմբակցության պատգամավոր Մխիթար Հայրապետյանի այն դիտարկմանը, թե «Հեռուստատեսության եւ ռադիոյի մասին» օրենքը հետհեղափոխական Հայաստանի տրամաբանությանը չի համապատասխանում: Ըստ Տիգրան Հակոբյանի՝ խնդիրը ոչ թե քաղաքական ենթատեքստ ունի, այլ 21-րդ դարի չափանիշներին համապատասխան լինելու անհրաժեշտություն:
Կարդացեք նաև
Լուիզա ՍՈՒՔԻԱՍՅԱՆ
