Նրա ստեղծածը հայկական է Զրուցակիցս ժողովրդական ստեղծագործող, նկարիչ Աբրահամ Խաչատրյանն է։ Ծնվել է 1947թ., Երեւանում (Այգեստան)՝ Հունաստանից ներգաղթած արհեստավորի ընտանիքում։ Դպրոցն ավարտելուց հետո սովորել եւ աշխատել է ժամացույցի գործարանում։ Նկարել սկսել է ինքնուրույն։ Իր կարծիքով նա արվեստ է ստեղծում, որը յուրահատուկ է միայն իրեն։ – Ինչպես տեսանք, Ձեր գործերում շնչում է հայկական ոգին։ – Իմ արվեստում շնչում է հայկական ոգին, որովհետեւ ես հայ եմ, իմ աշխատանքային բնագավառները եղել են հայկական օջախներ, ինչպիսիք են Սունդուկյանի թատրոնը, «Հայֆիլմ» կինոստուդիան եւ վերջում Հանրային հեռուստատեսությունը, որտեղ աշխատել եմ որպես բեմադրական բաժնի նկարիչ-քանդակագործ։ Իմ արվեստը հետաքրքրություն է առաջացնում, որովհետեւ իր մեջ ներառված են հայկական բոլոր ատրիբուտները՝ գրտնակ, խնոցի, կուժ, կարաս, թոնիր եւ այլն։ Իմ գործերից շատերն այժմ գտնվում են Լիոնի, Կիեւի, Լոս Անջելեսի, անգամ Ավստրալիայի հայ համայնքի թանգարաններում։ – Ինչո՞ւ տիկնիկ, այլ ոչ թե գեղանկար, ո՞րն է դրա տարբերությունը։ – Տիկնիկ չասենք, այլ ասենք, օրինակ, խորոված պատրաստողները, հացթուխները, ճաշ եփողները, ձուկ բռնողը՝ ուռուցիկ տեսքով։ Եթե հարթապատկերը մի քիչ խախտում ես եւ ուռուցիկություն ես ստեղծում, այդ դեպքում նայողի համար ավելի բնական է ստացվում։ Սկզբում ամեն դետալ առանձին-առանձին պատրաստվում է, հետո դրանք ամբողջանում են իրար հետ։ – Որպես նկարիչ ո՞րն է Ձեր առանձնահատկությունը եւ արդյոք Դուք տարբերվո՞ւմ եք մյուսներից։ – Հիմնականում ինձ մոտ կենցաղային տեսարաններ են՝ հայկական կերուխում, ծեսեր։ Դրանք գոնե պահպանվում են հուշանվերների տեսքով։ Կցանկանայի ունենալ լավ, մեծ, լուսավոր արվեստանոց՝ իր բոլոր հարմարություններով։ Բացի լավ տարածքից, իհարկե, պետք է լավ նյութեր ունենալ, որոնք մատչելի լինեին ինձ։ Չնայած այս նեղ պայմաններում էլ կարողանում եմ բավականին գործեր կատարել։ ԳԱԼՈՒՍՏ ՆԱՆՅԱՆ
