Սովորաբար, նորանշանակ պաշտոնյաներին 100 օր «հանգիստ» են թողնում՝ մինչեւ նոր պաշտոնում ծանոթանա ոլորտի խնդիրներին եւ սկսի իր ծրագրած բարեփոխումները: Սակայն դրանք էլ այս կամ այն չափով հասանելի են լինում լրատվամիջոցներին եւ հասարակությանը:
Մեկ ամսից ավելի է, ինչ սպորտի եւ երիտասարդության հարցերի նախարար է նշանակվել լեգենդար ծանրորդ Յուրի Վարդանյանը, որը, թեեւ վաղուց հեռացել է սպորտից, սակայն պետք է որ քաջատեղյակ լինի ոլորտի այսօրվա խնդիրներին: Լրատվամիջոցներն ու հասարակությունն էլ պետք է որ արդեն ինչ-որ չափով տեղեկացված լինեին ոլորտում բարեփոխումների ուղղությամբ կատարված առաջին քայլերին: Բայց ինչպե՞ս, եթե անգամ մարզական լրագրողները գրեթե չգիտեն, թե ինչ է կատարվում նախարարության պատերի ետեւում եւ մի կերպ հայթայթած կցկտուր տեղեկատվությունը տարածելիս, ստիպված են ապահովագրվել «Ըստ շրջանառվող լուրերի», «Չճշտված տեղեկություններով» արտահայտություններով:
Այսօր նախարարություն ելումուտն այնքան է դժվարացվել ու բարդացվել, որ մարզական լրագրողներից շատերն իրենց մասնագիտական աշխատանքը կատարելու համար շենք մտնել չեն ցանկանում: Ելումուտի, ինֆորմացիայի տարածման այդպիսի խիստ ռեժիմ, թերեւս, միայն ուժային կառույցներում, գաղտնի աշխատող գերատեսչություններում եւ հիմնարկներում են գործում:
Նախարարությունում աշխատակազմի ղեկավար է ազատվել աշխատանքից, նոր փոխնախարար, աշխատակազմի նոր ղեկավար է նշանակվել, որոնք սկանդալային թեմաներ են: Բայց որեւէ մեկնաբանություն տվող չկա: Նախարարը հրաժարվում է հանդիպել լրագրողներին: Ու այնպիսի տպավորություն է, ասես, խոսել արգելել է նաեւ իր ենթականերին:
Կարդացեք նաև
Աշոտ ՀԱԿՈԲՅԱՆ
