Ժամանակին ժպտում, տխրում, բարկանում, համբուրում էինք միայն իրական կյանքում, հետո այդ ամենը տեղափոխվեց նաև վիրտուալ աշխարհ: Հիմա սմայլիկների միջոցով խոսակցին փոխանցում ենք այն զգացմունքները, որոնք թվում է, թե անհնար էին էկրանից այն կողմ հասցնել:
«Վիրտուալ շփման պայմաններում սմայլիկները մեծ դեր ունեն, ես առանց դրա ոչինչ չեմ գրում- ասում է 19-ամյա Լիլիթը, – շատ կարևոր է հասկանալ, թե ինչ է զգում զրուցակիցդ քեզ հետ խոսելիս, այդպես շփումն ավելի իրական է թվում»:
22-ամյա Վարդինեն էլ կարծում է՝ առանց սմայլիկների շատ դժվար կլիներ. «Հաճախ, ի պատասխան միայն սմայլիկ ես դնում, ու ըստ իս՝ այն ավելի խոսուն է, քան երկար-բարակ նախադասություններ գրելը, վերջիվերջո ամեն ինչում զգացմունք է պետք»:
Սմայլիկի հայտնվելու գործում մեծ դեր ունի անգլիացի նկարիչ Հարվի Բելը, ով 1963թ. սեպտեմբերի 19-ին ապահովագրական կազմակերպություններից մեկի կողմից պատվեր ստացավ հորինել նշան, որը պետք է ամրացվեր աշխատակիցների հագուստի վրա և ստիպեր ժպտալ հաճախորդներին: 10 րոպեում նկարիչը պատկերում է կլոր, դեղին դեմք և փակագծի նման ժպիտ 🙂 : Հենց սեպտեմբերի 19-ն էլ դարձավ սմայլիկի ծննդյան օրը: Իսկ արդեն 1982թ.-ին Սքոթ Ֆալման անունով մի պրոֆեսոր առաջարկեց վերջակետ, գծիկ ու փակագիծ նշաններն իրար կպած գրել ու համակարգչին ևս ստիպել ժպիտ փոխանցել:
Վերջին շրջանում, հայատառ գրելու հետ մեկտեղ մենք՝ հայերս, սկսել ենք սոցցանցերում կիրառել նաև հայատառ սմայլիկներ, որոնք ճիշտ է, համակարգիչը չի հասկանում, բայց կարևորը օգտատերերը հասկանում են 🙂 : Այսպիսով, ժպիտ սմայլիկը դառնում է՝ :Ճ, ծիծաղը՝ :Դ և այդպես շարունակ 🙂 :
Հարցումների միջոցով պարզեցինք նաև սմայլիկների այն եռյակը, որոնք ամենաշատն ենք կիրառում.
- ^_^ (ժպիտ)
- 😛 (լեզու հանող սմայլիկ)
- 😀 (ծիծաղ)
Շնորհավոր սմայլիկի ծնունդը 🙂
Տիգրանուհի Թասլակյան
