Ղարաբաղյան հակամարտության գոտում հրադադարի ռեժիմի հաճախակի խախտումներն ու բռնությունների աննախադեպ աճը ցույց են տալիս դիվանագիտական գործընթացի թուլությանը։
Այս կարծիքին է Տարածաշրջանային հետազոտությունների կենտրոնի տնօրեն, քաղաքագետ Ռիչարդ Կիրակոսյանը։
«ՀԺ»-ի հետ հարցազրույցում նա կանխատեսեց, որ եթե հունվարին ռազմական հարձակումները սահմանին այդքան ինտենսիվ էին, ապա տարվա ընթացքում, հատկապես ամռանը դրանք ավելի ինտենսիվ կարող են դառնալ։ Անդրադառնալով ամերիկյան բարձրաստիճան դիվանագետ Վիկտորյա Նուլանդի տարածաշրջանային այցին՝ քաղաքագետն ասաց՝ այդ այցով ԱՄՆ-ն ցանկացել է ցույց տալ Ռուսաստանին, որ առանց պայքարի չի հրաժարվի Հայաստանից։
– Պարոն Կիրակոսյան, ԵԱՀԿ Մինսկի խմբի համանախագահները, հունվարի 27-ի հայտարարության մեջ անդրադառնալով հունվար ամսին ղարաբաղյան հակամարտության գոտում զինադադարի ռեժիմի խախտումներին ու բռնությունների աճին, առաջին անգամ տարբերություն դրեցին Հայաստանի եւ Ադրբեջանի միջեւ՝ լարվածության սրման պատասխանատվությունը դնելով ադրբեջանական կողմի վրա։ Ինչո՞ւ փոխվեցին շեշտադրումները դիրքորոշման մեջ եւ գնահատականներում։
Կարդացեք նաև
– Այդ հայտարարությունն ակնհայտորեն նոր իրողության գնահատականն էր։ Խաղաղության հիմնական խոչընդոտն Ադրբեջանն է եւ ոչ թե Հայաստանը։ Սա դիվանագիտական նոր ռազմավարություն է, որի նպատակը միայն հարձակվողին հանդիմանելն է, ոչ թե ե՛ւ հարձակվողին, ե՛ւ պաշտպանվողին։ Սրա հետ կապված մեկ այլ գործոն՝ Ադրբեջանում իշխանությունների կողմից Մարդու իրավունքների խախտումների ավելացումը։
– Հայկական կողմը սահմանային գոտում Ադրբեջանի գործողությունները գնահատում է որպես սանձազերծված «դիվերսիոն պատերազմ»։ Այդ «պատերազմը» կարո՞ղ է վերաճել ավելի վտանգավոր երեւույթի։
– Իհարկե։ Ակնհայտ է, որ ռազմական հարձակումների ավելացումը ցույց է տալիս դիվանագիտական գործընթացի թուլությունը։ Հաշվի առնելով այն հանգամանքը, որ հարձակումներն այդքան ինտենսիվ էին տարվա սկզբում, պետք է ակնկալել, որ հարձակումներն ավելի ինտենսիվ կդառնան տարվա ընթացքում, հատկապես ամռանը։ Սա նաեւ ցույց է տալիս, որ Ադրբեջանի անպատասխանատու եւ անխոհեմ ղեկավարությունը որեւէ կերպ հաշվի չի առնում միջազգային հանրության կարծիքը։
Հարցազրույցը՝ Արամ ՍԱՐԳՍՅԱՆԻ
Հոդվածն ամբողջությամբ կարող եք կարդալ «Հայկական ժամանակ» թերթի այսօրվա համարում
