Վեց տարի առաջ այս օրը Հայաստանի հասարակությունը և սփյուռքը առավոտյան հանկարծ դարձան հայ-թուրքական համատեղ հայտարարության ականատես, որում խոսվում էր հարաբերությունների կարգավորման «ճանապարհային քարտեզի» մասին: Այդ «քարտեզը»` արդեն հայ-թուրքական արձանագրությունների տեսքով պետք է հրապարակվեր ավելի ուշ: Այդ համատեղ հայտարարությունը, ըստ էության, ամպրոպի էր հավասար խաղաղ երկնքում, թեև, իհարկե, իր բնույթով այն հանդիսանում էր հենց ամպամած հայ-թուրքական հարաբերություններից դեպի խաղաղ երկնքի անցմանը միտված փաստաթուղթ:
Այսօր ահա, վեց տարի անց, Հայաստանի և սփյուռքի հայության վրա լցված այդ սառը ջուրը, այն էլ` ապրիլի 24-ի շեմին լցված, լիովին չորացել է, և հայ-թուրքական հարաբերությունների բնույթը, մեղմ ասած, այլ է և` տրամագծորեն այլ, քան վեց տարի առաջ էր ուրվագծվում: Այսօր` Ցեղասպանության 100-րդ տարելիցի շեմին այդ հարաբերությունները, կարելի է ասել, սառը կամ լարված են ինչպես երբևէ:
Մուսա Միքայելյան
Կարդացեք նաև
Հոդվածն ամբողջությամբ կարող եք կարդալ «Ժամանակ» թերթի այսօրվա համարում
