Մեր ժամանակներու կարեւորագոյն երգահաններէն Արթուր Մեսչեանի այնքան մեծ ընդունելութիւն գտած այս երգը անիրաւութեան ենթարկուածներու պոռթկումը կ՛արտայայտէ: Նիւթ կ՛ունենայ Հայոց Ցեղասպանութիւնը եւ յիշելով բիւրաւոր անմեղ զոհերու մատնուած տառապանքը՝ ճարահատ ճիչի մը նման կ՛ըմբոստանայ դէպի երկինք:
Ափսոս, որ աշխարհի այս հատուածին վրայ ապրողներուս համար անարդարութիւնը, անիրաւութիւնը հարիւր տարի առաջ ապրուած ու աւարտած խնդիր մը չէ: Այդ է պատճառը, որ ակամայ կը մտաբերենք Մեսչեանի հարցումը՝ «Ո՞ւր էիր, Աստուած»:
Հազիւ ապականած, մգլոտած միտք մը այդ արտայայտութեան մէջ կը գտնէ անաստուածութեան քարոզչութիւն:
Կը գտնէ եւ իր վրայ ալ պարտականութիւն կը համարէ Աստուծոյ փաստաբանութիւնը:
Գրութեան խորագիրը կազմող այս վերտառութիւնը գրուած է «Քամփ Արմէն»ի պատերէն մէկուն վրայ: Ինչ որ միւս պատին վրայ ալ գրուած էր՝ «Ցեղասպանութիւնը կը շարունակուի»: Այս վերտառութիւնն ալ բաւական դժգոհութիւն յառաջացուցած էր որոշ միտքերու մէջ: Վախցած էին, որ այս նախադասութեամբ ալ աւելի կը զայրացնեն այն տարրերը, որոնց դէմ կը պայքարինք մենք, իսկ իրենք կը մնան գթութիւն պաղատողի դիրքին մէջ:
Յստակ ու պարզ դիրքորոշումի մը հակադրութիւնն է այս պատկերը: Հակադրութիւն, որ կեանքի տարբեր իրադարձութիւններուն յաճախ կը պարզուի մեր դիմաց:
ԲԱԳՐԱՏ ԷՍԴՈՒԳԵԱՆ
Մանրամասներին կարող եք ծանոթանալ asbarez.com-ի կայքում
