Երեկ Ազգային ժողովն արտահերթ նիստում ընդունեց Կառավարության կառուցվածքում փոփոխություններ կատարելու մասին օրինագիծը, որով Տարածքային կառավարման նախարարությունն առանձնացվեց Արտակարգ իրավիճակների նախարարությունից՝ Դաշնակցությանը տրամադրելու, իմա՝ Դավիթ Լոքյանին նախարար նշանակելու համար: Ընդամենը մի Ազգային ժողով և մի ամբողջ Դավիթ Լոքյան: Ընդամենը պետական կառավարման մի խղճուկ համակարգ և մի ամբողջ հարյուրքսանհինգամյա կուսակցություն: Եվ ազգային իղձեր, որոնք չեն իրականանա, եթե ՀՀԿ-ն Դաշնակցության հետ երկարաժամկետ համագործակցություն չհաստատի:
Բայց ինչպես ՀՀԿ-ն՝ իր իշխանության բոլոր տարիներին, ՀՅԴ-ն էլ՝ պատմության ողջ ընթացքում, «ազգին ծառայում են» ոչ թե իրենց, այլ պետության, հասարակության հաշվին: Որովհետև դժվար է ազգին ծառայել արդեն իսկ գոյություն ունեցող ռեսուրսներով, առանց այն էլ ուռճացված պետական կառավարման համակարգի շրջանակներում: Դրա համար պետք է հարկատուների հաշվին ստեղծել ևս մեկ նախարարություն՝ իր փոխնախարարներով, վարչության պետերով, քարտուղարուհի-վարորդներով, որպեսզի ծառայությունն ավելի անձնվեր ու անմնացորդ լինի:
Երեկ ԱԺ-ում օրենսդրորեն ամրագրվեց այն, ինչը կոչվում է պետական շահերի ստորադասում/ծառայեցում կուսակցական շահերին: Երկու տարի առաջ «պետական կառավարման համակարգի արդյունավետության բարձրացման» հիմնավորմամբ միավորված նախարարությունը կրկին տարանջատվեց, որպեսզի բավարարվեն առանձին վերցրած երկու կուսակցությունների՝ իշխող ՀՀԿ-ի ու իշխանության ձգտող ՀՅԴ-ի կուսակցական շահերը:
Հրապարակումն ամբողջությամբ՝ «168 ժամ» թերթի այսօրվա համարում:
Բոլորը գիտեն, որ դաշնակցությունում կադրերի սով է և միշտ առաջարկվում են նույն մարդիկ, որոնք արդեն մի քանի անգամ հասցրել են տապալվել ու վարկաբեկվել, բայց անձնապես հարստանալ: Դաշնակցության հիմնական գիտակից անդամները դուրս են եկել դրանց շարքերից, քանի որ գիտակցել ու տեսել են նրանց կողմից վարվող անհետևողական գործընթացները: Դեռ հարց է, թե այդ միավորումից որ կուսակցությունն է ավելի ազնվանալու: Դրա պատասխանը շուտով կտան մեր ընտրողները` հերթական ընտրությունների ժամանակ, եթե իհարկե կրկին չկրկնվեն կեղծման նույն պատմությունները: