«Լավրովը՝ համակուրսեցիս, ասաց, գուցե ինքդ էլ պատասխանե՞ս այդ հարցին». մանրամասներ՝ ապրիլյան պատերազմից հետո Լավրովի հետ զրույցից

«Ոչ մի անգամ ինձ թույլ չեմ տվել զենքի վաճառքի մասին հարցը տալ, բայց անցյալ տարի ապրիլին՝ քառօրյա պատերազմից հետո Լավրովին՝ իմ համակուրսեցուն, հարց եմ տվել: Նա զարմացել էր: Բայց ես այդպես էլ սկսեցի, որ 25 տարի ոչ մի անգամ չեմ հարցրել, բայց հիմա պետք է այդ հարցը տամ՝ ի՞նչ է կատարվում »,-«Հայելի » ակումբում լրագրողների հետ հանդիպմանը իր և ՌԴ ԱԳ նախարար Սերգեյ Լավրովի հետ զրույցից մի հատված ներկայացրեց մոսկվաբնակ քաղաքագետ Անդրանիկ Միհրանյանը:

Անդրանիկ Միհրանյանը Սերգեյ Լավրովի հետ զրույցում հարցրել է՝ ինչո՞ւ է Հայաստանի հետ ռազմական նույն միավորումում (ՀԱՊԿ) գտնվող Ռուսաստանը միլիարդավոր դոլարների զենք մատակարարում Ադրբեջանին, և ո՞րն էր 2016թ. ապրիլյան պատերազմի նպատակը։

Շարունակելով՝ պարոն Միհրանյանն ասաց, թե Լավրովը, որը մեծ հումորի զգացում ունի, իր հարցերին արձագանքել է. «Դե գուցե ինքդ էլ պատասխանե՞ս այդ հարցին: Ասացի՝ ոչ, մենք մի քիչ անհավասար վիճակում ենք: Այսօր դու նոր Բաքվից ես վերադարձել և Ալիևի հետ առիթ ես ունեցել խոսելու: Դու պետք է ավելի խորքից իմանաս, թե ինչը դրդեց Ալիևին այդ օրերին այդ պատերազմը սկսել: Իհարկե, զենքի մասին կան շատ խոսակցություններ: Երեկ համաժողովին ևս այն հնչեց»:

Անդրանիկ Միհրանյանը փաստեց, թե զենքի շուկան մեծ է, և կան շատ մասնակիցներ: Այնուհետև վստահեցրեց, եթե դրամ ունենաս, կարող ես զենք ամեն տեղից էլ գնել. «Եթե խոսքը Ադրբեջանի մասին է, ապա նա այդ զենքը կարող է ստանալ Թուրքիայից, Պակիստանից, տարբեր այլ երկրներից»:

Այս առիթով Անդրանիկ Միհրանյանը հիշեց ՀՀ նախագահ Սերժ Սարգսյանի ասածները ՌԴ-ի՝ Ադրբեջանին զենք վաճառելու կապակցությամբ: Նա նշել էր, թե մենք դեմ չենք, որ ՌԴ-ն Ադրբեջանին զենք է վաճառում, բայց կուզենք, որ մեզ էլ վաճառի այդ զենքը, կամ մենք էլ ունենանք այդ զենքը, որ տարածաշրջանում հավասարակշռությունը չխախտվի շեշտակի կերպով:

Անդրադառնալով այն խնդրին, թե ՌԴ-ն ՀՀ-ի ռազմավարական գործընկերն է, ուստի մտահոգիչ է, որ նա զենք է վաճառում Ադրբեջանին, պարոն Միհրանյանն արձագանքեց. «Հուսով եմ՝ Ռուսաստանն իր դաշնակցական պարտավորությունները լավ հասկանում է և նա կկատարի իր պարտականությունները անհրաժեշտության դեպքում: Իհարկե, կա մի կնճռոտ հարց: Երբ Հադրութ-Մարտակերտ ճակատում են տեղի ունենում բախումներ, ֆորմալ իմաստով սա կապ չունի ՀԱՊԿ-ի և ՀՀ-ի հետ, քանի որ ֆորմալ իմաստով Ղարաբաղը գտնվում է Հայաստանից դուրս. դա չճանաչված մի տարածք է: Եթե ունենայինք գոնե միջանկյալ կարգավիճակի ճանաչում, սա կլիներ ուրիշ բարձր մակարդակի վրա երաշխիք, որ նույնիսկ այդ ճակատում տեղի ունեցող իրադարձությունները միայն Արցախի գործը չեն լինի, այլ ՀԱՊԿ-ի: Քանի որ այդ կարգավիճակը դրված է միջազգային իրավունքից դուրս, սա դառնում է Հայաստանի խնդիրը»:

Տաթև ՀԱՐՈՒԹՅՈՒՆՅԱՆ