Հարցազրույց պատմական եւ բանասիրական գիտությունների դոկտոր, պրոֆեսոր, հայագետ Արծրունի Սահակյանի հետ
– Վարչապետն ուսանողության հետ հանդիպման ժամանակ ասաց, որ Հայաստանում Արայիկ Հարությունյանը չի իրականացնում կրթական ծրագիրը, այլ՝ ՀՀ կառավարությունը։
– Իսկ կառավարությունն ասե՞լ է, որ գնա թացը չորի հետ խառնի, քայլերի հաջորդականությունը փոխի. չի ասել, չէ՞։ Նա տվել է ընդհանուր ուղղությունը՝ ոնց է կարգը։ Արայիկն այդքան մտավոր կարողություն պետք է ունենա, որ կարողանա այդ հանձնարականը խելացի ձեւով կազմակերպել ու տեղ հասցնել։
– Դուք է՞լ եք պահանջում Արայիկ Հարությունյանի հրաժարականը։
Կարդացեք նաև
– Ոչ թե պահանջում եմ, այլ ասում եմ, որ նա բոլորովին չի նպաստել բարեփոխման գործին, բայց մեր վարչապետը նրան գնահատում է մի բանի համար, օրեր առաջ նա ասաց, թե լա՞վ էր, որ նախորդները թալանում էին, գողանում, իսկ սա ոչինչ չի գողանում։ Բայց դրա համար էլ նախորդներին մերժել են։
Իսկ միայն այդ հատկանիշը բավարար չէ կառավարման համար, ապրի, որ չի գողանում, չի թալանում, բայց դա բավարար չէ, հարկավոր է, որ մասնագիտորեն կառավարի, ճիշտ նպատակներին խփի, արդյունքի հասնի։ Հո մենակ անկաշառի տեղ չէ՞ նախարարի պաշտոնը, այնքան անկաշառ մարդիկ կան աշխարհում, բայց հետը պետք է նաեւ մասնագետ էլ լինեն։
Ես, որ իմ 40-ամյա գիտական կյանքում զբաղվել եմ գիտելիքի արտադրությամբ, նախարարը դրանից տեղյակ չէ։ Այս տարվա սկզբներին եկան իմ բաժինը փակեցին Մատենադարանում, եւ նախարարը խոստացավ քննել հարցը ու հրավիրել ինձ զրույցի, բայց ո՞ւր է այդ զրույցը։
Նույն ձեւով Մատենադարանի տնօրենը տեղյակ չէ, թե հիմնարկում ով ինչով է զբաղվում, միայն պլաններ կազմելը քիչ է, նա պետք է արդյունքին տիրապետի, որակը գնահատի, բայց չի հասկանում։ Այսինքն՝ մեր նախարարի նման է, պարզվում է՝ մեր նախարարն էլ սրա աշակերտն է եղել՝ արաբագիտության գծով։ Հիմա Մատենադարանում արաբիստների ալյանս են ստեղծել եւ տնօրինում են հայագիտության ճակատագիրը։
Սոնա ԱԴԱՄՅԱՆ
Հոդվածն ամբողջությամբ կարող եք կարդալ «Հրապարակ» թերթի այսօրվա համարում
