«Երբ առաջին անգամ զանգել էր տուն՝ երջանիկ ու ուրախ ձայնով ասել էր՝ մամ, գիտես, չէ՞, ես ծառայում եմ այն նույն զորամասում, որտեղ ծառայել են մեր հերոս եղբայրները՝ Ռոբերտ Աբաջյանը, Արմենակ Ուրֆանյանը, Քյարամ Սլոյանը»,- «Առավոտ» օրաթերթի հետ զրույցում պատմում է Էրիկ Հովսեփյանի քույրը՝ Սյուզաննա Հովսեփյանը։ Մեկ տարի է, Էրիկն էլ մեզ հետ չէ, նա էլ միացել է այն հազարավոր հայորդիներին, որոնք արցախյան վերջին պատերազմում զոհեցին իրենց կյանքը: Էրիկը ծառայության էր եկել Ռուսաստանի Դաշնությունից, որտեղ տեղափոխվել էր դեռեւս դպրոցական հասակում: Սակայն, ապրելով այնտեղ, ինչպես քույրն է պատմում, մեծացել է հայրենասիրական ոգով:
«Լինելով 18 տարեկան նա միայն լսում էր մեր հայրենասիրական երգերը։ Խնջույքների ժամամակ Էրիկը պարում եւ ուրախանում էր միայն այդ երգերի տակ։ Նա մեր ընտանիքի միակ արու զավակն էր, երեք քույր ենք եւ մեկ եղբայրը։ Հայաստան վերադարձավ հունիսի 8-ին, որպեսզի զորակոչվի հայոց բանակ ծառայության»,-ասում է Սյուզաննան։
Նրա խոսքով, Էրիկը շատ էր սիրում սպորտը, ընկերասեր էր, մեծերին հարգող, կյանքով լի ու կատակասեր: Եվ չնայած առողջական խնդիրներին, ինչպես պատմում է քույրը, Էրիկը հրաժարվել է բուժումներ անցնելուց եւ նախընտրել է հայոց բանակում ծառայությունը. «Երբեք չէր բարձրաձայնում առողջական խնդիրների մասին: Հնարավորություն ունենալով չծառայելու՝ դեմ գնաց բոլորին եւ հրաժարվեց իր բուժումներից, ցանկություն հայտնեց ծառայել Արցախում, որպեսզի կատարեր իր երազանքը։ Հիշում եմ, ասում էր՝ ես պետք է ծառայեմ եւ իմ աչքերով տեսնեմ թուրք ասքյարներին»:
Կարդացեք նաև
Էրիկը զորակոչվել է բանակ օգոստոսի 7-ին, ծառայության էր անցել Մարտակերտում:
«Դեռ բանակ չզորակոչված նա լսում էր Ռոբերտի վերջին խոսքերը եւ բռունցքը վեր պարզած միշտ կրկնում։ Էրիկին երջանիկ լինելու համար միայն մեկ բան էր հարկավոր՝ ծառայել եւ վերադառնալ տուն: Մենք նրա հետ կապված շատ նպատակներ ունեինք, բայց ավա՜ղ, մնացին անկատար, երբ խոսում էին նրա հետ իր ապագայից, ասում էր՝ ամեն ինչ թողնենք ծառայությունից հետո»,-ասում է Սյուզաննա Հովսեփյանը:
Էրիկ Հովսեփյանը ծնվել է 2002 թ. մարտի 24-ին: 2 տարի սովորել է Ավետիս Բաղդասարյանի անվան միջնակարգ դպրոցում, այնուհետեւ ընտանիքով տեղափոխվել են ՌԴ, որտեղ էլ շարունակել է ուսումը:
Հարազատների խոսքով, դեռ չբոլորած իր 19-րդ գարունը, Էրիկը հասցրել էր վայելել մեծ սեր ու հարգանք։ Վերջին անգամ տուն զանգել է սեպտեմբերի 26-ին, խոսել ծնողների հետ ու ասել՝ դուխով եղեք, 2 տարի է, շուտ կանցնի։
Էրիկ Հովսեփյանը զոհվել է սեպտեմբերի 27-ին, անօդաչու սարքի հարվածից։
Արամ ՀՈՎՀԱՆՆԻՍՅԱՆ
«Առավոտ» օրաթերթ
28.09.2021
