Երբ օրենսդիր իշխանության պաշտոնաթերթը խմբագրում է կառավարության բարձրաստիճան պաշտոնյան, փոխնախարարը, դա վկայում է իշխանության տարբեր թեւերի ոչ տարանջատված, չբաժանված վիճակի մասին, որն, ինչպես հայտնի է, չբաժանված սիրո նման մի բան է։ Այդ զուգահեռն ավելի ակնհայտ է դառնում, եթե հաշվի առնենք, որ զանգվածային լրատվության միջոցների մեծամասնությունն առանձնապես հակված չէ ֊ընկնել պաշտոնական կառույցների մշտական հմայքի տակ եւ նրանց հետ երկարատեւ ամուսնական դաշինք կնքել։ Ի տարբերություն դրանց, երկու պաշտոնաթերթերը, որոնք առ այսօր ձեւականորեն պահպանել են ԱԺ-ի խոսափողի կարգավիճակը, շարունակում են շոյել անխտիր բոլոր իշխանավորների փառասիրությունը անվերապահ հաճոյախոսություններով։
Հավանաբար, այդ դաշինքը օրինականացնելու եւ երկարաձգելու նպատակով ծնվեց մի որոշում, համաձայն որի տեղեկատվության փոխնախարար Այդին Մորիկյանը վերադարձավ «Հայաստանի Հանրապետութիւն» թերթի խմբագրի պաշտոնին, որը քիչ առաջ ստիպված էր լքել՝ նոր պաշտոն ստանալու առիթով։ Անկասկած, այդ համատեղման մեջ որոշակի խորունկ իմաստ կա։ Նախ՝ ի ցույց է դրվում իշխանությունների ոչ տարանջատված լինելը, որն արտահայտվում է նրանց բացարձակ միաձուլման մեջ։ Երկրորդ՝ գլխացավանքն է քիչ, քանի որ փոխնախարարին ավելի հեշտ է ղեկավարել այն թերթը, որը նույն ինքը խմբագրում է։ Եվ վերջապես՝ փոխնախարարի մնացած ֆունկցիաները, որոնց իմաստը պետք է որ լինի, հավանաբար, ազատ եւ ժողովրդավարական մամուլի զարգացումը, ըստ էության, կսահմանափակվեն պաշտոնաթերթերի ուղղափառ իշխանամետությունը հսկելով։ Եվ դա կհամապատասխանի կառավարության եւ կուսակցության (՛ներեցեք, ԱԺ-ի) անքակտելի միասնության քաղաքական գծին։
Գ. ՄԱՐՏԻՐՈՍՅԱՆ
