Հիրավի, շեքսպիրյան մասշտաբի կրքեր են եռում ԱԻՄ-ում՝ այդ գերհեղինակավոր կուսակցության նախագահի պաշտոնի համար: Պարույր Հայրիկյանի /մարդու/ ինքնաբացարկից հետո այդ գահին բազմելու հավակնություններ ունեցող Արամ Հարությունյանը, ինչպես պարզվեց, «Պարույր Հայրիկյան» գաղափարի կողմնակիցն է եւ համանուն մարդու հակառակորդը: Պատճառն այն է, որ, ըստ պրն Հարությունյանի կասկածների, Պարույր Հայրիկյանը /մարդը/ հավակնորդի թեյի մեջ թույն է լցրել: Հիշեցնենք, որ մոտավորապես նույն կերպ էր վարվել Սալիերին Մոցարտի հանդեպ՝ Պուշկինի հայտնի ողբերգության մեջ:
Բուհերի ռեկտորները եւ մտավորականները
Խորհրդային մտածողության անբաժանելի մասը կազմող ստրկամտությունը խորապես թունավորել է «մտավորական» կոչվող մարդկանց հոգիները, որոնք սովոր են «զգաստ» կանգնել ցանկացած «նաչալստվայի» առջեւ եւ ստորագրել նրանց դեմ տված յուրաքանչյուր թուղթը: «Նախագահ Ռոբերտ Քոչարյանին սատարող» նման կոմունիստական «ադաբրյամսի» ցույց են արել ռեկտորներն ու մտավորականները: Ի դեպ, վերջիններիս մասին պաշտոնական հաղորդագրության մեջ նշված է, որ ՀՀ նախագահին հանդիպել են «մի խումբ մտավորականներ»՝ առանց որեւէ մեկի անունը նշելու: Բայց միեւնույն է, նրանց անունները հայտնի կդառնան՝ հաջորդ անգամ շքանշանների բաշխման ժամանակ:
Կարդացեք նաև
Արտաշես Գեղամյանը
Ինչպես «նախորդ ռեժիմի» գրեթե բոլոր կարկառուն դեմքերը թունավորված են դաշնակցության նկատմամբ իռացիոնալ ատելությամբ, այնպես էլ «Իրավունք եւ միաբանություն» խմբի առաջնորդը, ճիշտ նույն զգացմունքով թունավորված, Հայաստանում կատարվող բոլոր հանցագործությունների պատճառ է տեսնում իր կողմից հնարած, բայց այսօր իրականում գոյություն չունեցեղ մի հրեշի, որը նա անվանում է «ՀՀՇ»: Այդ ատելությունը նույնիսկ դրդում է պրն Գեղամյանին միամտորեն հավատալ, որ նախորդ կառավարությունը լրջորեն պատրաստվում էր պայքարել կոռուպցիայի դեմ:
ԱՐԱՄ ԱԲՐԱՀԱՄՅԱՆ
