ԴՊՐՈՑԸ ԳՈՐԾՈՒՄ Է ՖԱՆՏԱՍՏԻԿ ՊԱՅՄԱՆՆԵՐՈՒՄ Տարածաշրջանի ամենախոցելի տեղը կրթական համակարգն է։ Ախալքալաքում գործում է 3 հայկական, 1 ռուսական, 1 գեղարվեստի դպրոց։ 8-10 ամիս ուշացող աշխատավարձի, կիսաավերակ շենքային պայմանների դեպքում չի կարելի, անշուշտ, խոսել արդյունավետ աշխատանքի՝ հետեւաբար դպրոցի կայացման մասին։ Անկախ դասաժամերից, վրացերեն լեզվի ուսուցիչը ստանում է 50-100 դոլար հավելավճար, եւ դրան զուգահեռ հայկական տարածքների կրթական ոլորտի խնդիրներն էլ ավելի ցավոտ են դիտվում։ Շրջանում առկա ծանր սոցիալ- տնտեսական պայմանները՝ անկանոնությունը էլեկտրաէներգիայի հարցում, արտագաղթը, հնարավորություն չեն տալիս լուծել դպրոցահասակներին, երիտասարդությանը հուզող խնդիրները։ Չկա ազատ ժամանակը տնօրինելու որեւէ միջոց։ Փաստորեն, դպրոցն այն միակ վայրն է, ուր կարող է գնալ երեխան։ «Քաղաքի միակ գեղարվեստի դպրոցը գործում է ֆանտաստիկ պայմաններում։ Մարդիկ վճարունակ չեն, թե չէ շնորհալիներ շատ կան, կարելի է լուրջ աշխատանք տանել երեխաներին փողոցից հեռու պահելու համար»,- պատմում էր դպրոցի տնօրեն Արմեն Կարապետյանը ու ցավում, որ իրոք տաղանդավոր փոքրիկներ կան, որոնք կարիք ունեն ուշադրության եւ խնդրեց հիշեցնել Հենրիկ Իգիթյանին, որ Ջավախքում իրեն սպասում են։ ՌՈՒԶԱՆ ԱՎՈՅԱՆ
