ՉՊԱՏՃԱՌԱԲԱՆՎԱԾ ԱՐԺԵԶՐԿՈՒՄ Լոս-Անջելեսի «Ասպարեզ» օրաթերթում սույն թվականի մարտի 11-ին տպագրվել է Հայաստանի ԿԲ նախագահի հոդվածը, որտեղ արտահայտվել ենք հետեւյալ մտքերը. «Հայաստանի տնտեսությունը ներկայումս կախված է սփյուռքից փոխանցված ֆոնդերից, եւ արտասահմանյան այս փոխանցումները ապահովում են Հայաստանի բնակչության բարվոք կենսամակարդակը: Հայաստանից դուրս գտնվող մեր հայրենակիցների փոխանցումները անցյալ տարի հասել են 740 մլն դոլարի՝ գերազանցելով երկրի 600 մլն դոլարանոց բյուջեն: Այս տարի սպասվում է, որ փոխանցումները կհասնեն մինչեւ մեկ միլիարդի: 1991-ից ի վեր մոտ մեկ մլն հայ լքել է Հայաստանը, միեւնույն ժամանակ երկրում մնացած 3,7 մլն ժողովուրդն այսօր ապրում է արտասահմանում աշխատող իրենց հարազատների եւ ընկերների ուղարկած դրամով»: Այս մտքերն իրենց կարեւորությամբ ինչպե՞ս համատեղել Հայաստանում ԱՄՆ դոլարի 23,39 տոկոս արժեզրկման հետ: Այդ արժեզրկումը մեծ կորուստ է պատճառել ու պատճառում մեր այն քաղաքացիներին, ովքեր գոյատեւում են արտասահմանում աշխատող ու ապրող իրենց հարազատներից ու ընկերներից ստացած դոլարով: Բացի այդ, Հայաստանում գործում են շատ ձեռնարկություններ, որոնք իրենց ընթացիկ ծախսերի համար նախատեսված գումարը, այդ թվում՝ աշխատավարձի համար, արտասահմանից ստանում են ԱՄՆ դոլարով: Վերոհիշյալ ժամանակահատվածում այդ ընկերությունների աշխատակիցների աշխատավարձը զգալի իջել է: Միջին հաշվով, այս ընթացքում նրանք կորցնում են շուրջ երեք ամիսների աշխատավարձը: Դոլարի փոխարժեքի նվազման վրա չեն ազդել ոչ առաջարկ ու պահանջարկի գործոնը, ոչ էլ համաշխարհային տնտեսության տենդենցները: Ներկայացնում ենք ինտերնետից վերցրած տվյալներ. 2004-ի հունվարից մինչեւ 2005-ի ապրիլն ընկած ժամանակահատվածում հարեւան Իրանում, Թուրքիայում ու Պակիստանում դոլարի փոխարժեքն աճել է միջինը 4 տոկոսով, Եվրոպայում, Կանադայում, Ճապոնիայում եւ այլուր այն նվազել է, բայց կրկին՝ միջինը նույնքան տոկոսով, Վրաստանում ու Ադրբեջանում՝ նույնպես, միայն Հայաստանում է դոլարի արժեզրկումը հիշյալ ժամանակահատվածում կազմել 23,4 տոկոս բարձր ցուցանիշ, ինչն այդպես էլ չի պատճառաբանվել: ԹԱԴԵՎՈՍ ՄԻՆԱՍԵԱՆԼոս-Անջելես