Առաջին անգամ լսելով Հայոց ցեղասպանության մասին՝ Ֆրենսիս Նորթոնը որոշեց իր վրդովմունքն արտահայտել ողբերգության հանդեպ: Վիլմինգթոնի ավագ դպրոցներից մեկի աշակերտը համակարգչով հայկական սիմֆոնիկ երաժշտություն գրեց, որն անվանեց «Դժոխքի կրակ»: Գրում է «Արմենիան ուիքլի» թերթը:
Նա իր ստեղծագործությունը գրել է «Պատմությանը դեմ առ դեմ» կոչվող դասընթացների շրջանակներում:
Երկու րոպեանոց երաժշտությունը լի է ծիսական մոտեցումներով, որոնք արված են թավջութակի, ջութակի, դաշնամուրի և փողային գործիքների հնչյուններով՝ բազմաթիվ առանցքներով և տեմպերի փոփոխություններով, որը շատ նման է Ալան Հովհաննեսի վաղ ժամանակների գործերին:
Կարդացեք նաև
«Սա ծանր երաժշտություն է, որը ոգեշնչված է Հայոց ցեղասպանությունից», – ասում է Նորթոնը, – «Ես մտածում էի տրամադրության և թեմայի կարևորության մասին: Ժամանակ առ ժամանակ դադարում էի ստեղծագործել, երբ սկսում էի մտածում էի այս ազգի տառապանքների և կոտորածների մասին: Ես զգում էի զոհերի ցավը»:
Պատրաստեց Հովհաննես ԻՇԽԱՆՅԱՆԸ
