Հատված հրապարակախոս Լուսինե Հովհաննիսյանի «Սիվիլնեթին» տված հարցազրույցից:
«Ես շնորհավորում եմ բոլորին, որովհետեւ այդ բառը՝ անկախություն, ամեն դեպքում շատ արժանապատիվ բառ է, և պետք է շնորհավորենք իրար, թեև ձեռքբերումների մասին չեմ պատկերացնում, որ երկար կարող ենք խոսել: Ամեն անգամ, երբ ինքս ինձ համար մտածում եմ այդ ձեռքբերումների մասին, գալիս եմ այն եզրահանգման, որ ամենամեծ ձեռքբերումը «Լեզվի մասին» օրենքն է, որն ընդունվեց, կարծեմ՝ 1993թ.: Դրանով շատ լուրջ քայլ արվեց, երեւի թե միակ շոշափելի քայլն էր: Եվ մյուսը՝ մեր հաղթանակը Ղարաբաղի պատերազմում, որը ես դեռ չեմ կարծում, որ ավարտված է, եւ դրա համար դեռ մի տեսակ անհանգստություն կա: Իսկ «Լեզվի մասին» օրենքը իսկապես գործեց եւ ունեցավ շատ մեծ արդյունք այն առումով, որ ռուսախոս ընտանիքների երեխաները այսօր արդեն հայախոս են: Ավելի մոտիկ ծանոթ լինելով այդ կարգի դպրոցներին, որոնք նախկինում եղել են ռուսախոս դպրոցներ և ունեցել են շատ խիստ ընդգծված ռուսամետ գաղափարախոսություն, այսօր այդ դպրոցներում սովորող երեխաները, ռուսախոս ծնողների երեխաները հայախոս երեխաներ են, որոնք այլևս լավ չեն պատկերացնում, թե ինչ խնդիր է ռուսական դպրոցը, հայկականը, ռուսախոս լինելը: Նրանց համար դա արդեն նորմ է՝ հայկական դպրոց, հայախոս երեխաներ: Սա, իմ կարծիքով, մեր անկախության ամենաընդգծված, շոշափելի, թերևս միակ ձեռքբերումն էր»:
Կարդացեք նաև
Հարցազրույցն ամբողջությամբ` սկզբնաղբյուր կայքում
