Երևանի մամուլի ակումբի նախագահ Բորիս Նավասարդյանը Միջազգային և անվտանգության հարցերի հայկական ինստիտուտում կազմակերպված փորձագիտական կլոր սեղանին նշեց մի շարք սահմանափակումներ խոսքի ազատության ոլորտում:
Պարոն Նավասարդյանն առանձնացրեց երեք հիմնական խնդիր. «Մենք ոչ մի ձև չենք կարողանում բացել հեռարձակող լրատվամիջոցների դաշտը, որ անվերահսկելի և ազատորեն կարողանան զարգանալ, գործել: Ընդունված փոփոխությունները ՀՀ հեռուստատեսության ու ռադիոյի մասին օրենքում ամրագրում են հետևյալ իրավիճակը. միայն խոշոր գործատերերի կողմից հնարավորություն զարգացնել իրենց հեռուստաընկերությունները, և դա բավականին լուրջ սահմանափակում է դնում խոսքի ազատության զարգացման վրա, քանի որ դեռ հեռուստատեսությունն ունի իրականում զանգվածային մեծ լսարան»:
Մյուս խնդիրը, ըստ պարոն Նավասարդյանի՝ իշխանության տարբեր օղակների անպատժելիությունն է լրագրողների նկատմամբ բռնություններ, մասնագիտական գործունեության սահմանափակումներ իրականացնելու համար, ինչը խոսում է նրա մասին, որ ոչ թե լուծվում են ամենակարևոր հարցերը, այլ ավելի բարդ է դառնում ազատ և անկախ լրագրություն իրականացնելու ցանկություն ունեցող մարդկանց վիճակը:
Խնդիրներից մեկն էլ քարոզչական դաշտում է. «Լուրջ խնդիր է քարոզչական պատերազմի ազդեցությունը ՀՀ-ի վրա և բացակայությունն այնպիսի որակյալ և պատասխանատու ԶԼՄ-ների, որոնք կկարողանային ներկայացնել ամբողջ աշխարհի և միջազգային զարգացումների վերաբերյալ օբյեկտիվ տեղեկատվությունը: Ուստի այս իրավիճակը հնարավորություն է տալիս օտար երկրների քարոզչությունն ավելի արդյունավետ իրականացնել, և այդ առումով ՀՀ տեղեկատվական անվտանգությունն այսօր բավականին լուրջ խնդիր է դարձել»:
Կարդացեք նաև
Պարոն Նավասարդյանի կարծիքով՝ կարծես թե ակնհայտ խոչընդոտներ ազատ խոսելու և արտահայտվելու համար ՀՀ-ում չկան, բայց ինստիտուցիոնալ հիմքեր՝ օրենսդրությունը, անկախ կարգավորման մարմինը, լրատվամիջոցը, որը որպես կառույց ու մոդել կարողանար ներկայացնել այն, ինչ պետք է անի ազատ լրատվամիջոցը, այդ հանգամանքի բացակայությունը խոսքի ազատության բավական արդյունավետ պայմաններից զրկում է:
Այս առիթով պարոն Նավասարդյանը նշեց. «Պետք է հասկանանք, որ խոսքի ազատությունը ոչ միայն ԶԼՄ-ների և լրագրողների համար է, այլ ամբողջ հանրության համար, որ կարողանա հանրությունը ԶԼՄ-ներն օգտագործել իր խնդիրները, կարծիքներն ու պահանջները իշխանություններին ներկայացնելու համար և հասնի նրան, որ իշխանությունը զգայուն լինի դրանց նկատմամբ: Քանի որ այդ պահանջը հասարակության կողմից նույնպես ակտիվ ներկայացված չէ, նույնիսկ խոսքի ազատության առկայությունը չի բերում ԶԼՄ-ների արդյունավետ գործելու իրավիճակին»:
Մեր այն հստակեցմանը՝ խոսքի ազատության և ժողովրդավարության ոլորտում հետընթացի միտում տեսնո՞ւմ է, պարոն Նավասարդյանը պատասխանեց. «Տեսնում եմ հստակ հետընթաց կապված հեռուստատեսության և ռադիոյի՝ օրենքի փոփոխություններում: Եթե մինչ այդ թվայնացմամբ պայմանավորված հեռարձակվող ԶԼՄ-ների հեռանկարն ու աշխատանքը անորոշ էր, հիմա որոշակիացավ և որոշակիացավ այնպես, որ հեռանկարներ ազատ լրատվամիջոցների զարգացման համար այսօր շատ քիչ են»:
Տաթև ՀԱՐՈՒԹՅՈՒՆՅԱՆ
