Այս ձեռնափայտը պատկանել է հայ դասական գրող Պերճ Պռոշյանին եւ ներկայումս էլ պահվում է գրողի` Աշտարակում գտնվող տուն-թանգարանում: Ձեռնափայտը Ղազարոս Աղայանի դիմապատկերով է: Պռոշյանն է հատուկ պատվիրել` Աղայանին նսեմացնելու նպատակով, քանի որ մշտապես գժտված էր նրա հետ: Ասում են՝ երբ այդ ձեռնափայտը ձեռքին զբոսնում էր, ու հարցնում էին, թե ինչ է անում, Պռոշյանը, որ հումորի բացառիկ զգացողություն ուներ, պատասխանում էր, թե Աղայանի հետ ման է գալիս: Իմիջիայլոց, միմյանցից նեղացած ու տեւական ժամանակ չշփվող գրչակիցներին հաշտեցրել է Հովհաննես Թումանյանը: Այդ մասին իր հուշերում վկայում է նաեւ Թումանյանի դուստրը` Նվարդը:
«Ղազարոս Աղայանը եւ Պերճ Պռոշյանը գժտված էին ու տարիներով իրարից խռով: Հայրիկը շատ էր ուզում նրանց հաշտեցնել: Մի կիրակի օր, առավոտը, Պռոշյանը հյուր է գալիս Թումանյանին, եւ այդ օրը, ինչպես միշտ, Աղայանը ճաշին պետք է լիներ Թումանյանի մոտ: Թումանյանը Պռոշյանին զբաղեցնում է մինչեւ ճաշի ժամը` մինչեւ Աղայանի գալը: Ճաշում են միասին եւ այդ օրը երեքով նկարվում են՝ հաշտությունը հավերժացնելով լուսանկարով»,- գրել է Նվարդ Թումանյանը: Ինչ վերաբերում է Պռոշյանին, նա բացի գրող եւ թարգմանիչ լինելուց՝ նաեւ հրաշալի լուսանկարիչ էր: 1876 թվականին, երբ Պռոշյանի արհեստանոցն են գալիս 10-12 զինվորներ ու խնդրում լուսանկարել իրենց, գրողը մտածելով, որ այդքան մարդու լուսանկարելը իրենից շատ ժամանակ կխլի, նկարում է միայն մեկին: Նույն զինվորի լուսանկարը Պռոշյանը բազմացնում է ու տալով բոլորին` համոզում, թե նման է յուրաքանչյուրին:
Լուսանկարը`
ԳՈՀԱՐ ՀԱԿՈԲՅԱՆԻ
Կարդացեք նաև
«Առավոտ»
14.06.2016
