Շատ ցավալի էր տեսնել ՀՀ ԳԱԱ Մ. Աբեղյանի անվան գրականության ինստիտուտի տնօրեն Վարդան Դեւրիկյանի արձագանքը Արծրունի Սահակյանի քննադատությանն ու առաջարկներին։
Վարդան Դեւրիկյանը չափազանց կրթված, մեծ գիտելիքների տեր մարդ է։ Կարելի է ասել, մտավորական մարդ է։ Բայց նրան բացարձակ պատիվ չի բերում պրոֆեսոր Արծրունի Սահակյանին անբարոյական համարելը:
Aravot.am-ի հետ զրույցում Վարդան Դեւրիկյանն ասել էր. «Արծրունի Սահակյանի ասուլիսը գիտնականի բարոյական նկարագրին վայել չէր, իր պահվածքն անվայել էր գիտնականի պահվածքին։ Եթե որեւէ մեկը դժգոհության ունի Ռադիկ Մարտիրոսյանի գործունեությունից, դա չի նշանակում, որ ինքը պետք է ցեխ շպրտի ակադեմիայի վրա։ Ակադեմիան հարկավոր է մեր երկրին՝ որպես հավաքական կազմակերպություն, որպես լիազոր մարմին, որ ներկայացնում է հայկական գիտությունը աշխարհում։ Ես երբեք ինչ-որ «շակալային թաքնվումներ» չեմ ունեցել, եւ եթե Ռադիկ Մարտիրոսյանը նորից առաջադրվի, անվերապահորեն ես կքվեարկեմ նրա օգտին, քանի որ խորապես հարգում եմ նրան, եւ նա մեծ գիտական վաստակ ունի»։
Անհասկանալի է, թե Վարդան Դեւրիկյանը Արծրունի Սահակյանի պահվածքում որտեղ տեսավ գիտնականին ոչ հարիր նկարագիր։ Այսինքն, քննադատությունը անբարոյականություն է՞։ Այսինքն, որ մարդը իր հայրենի գիտության զարգացման շահերից ելնելով առաջարկություններ է անում, դա ոչ գիտական պահվածք է՞։ Ու եթե այսպիսի ցցերով է ընդունվում ցանկացած այլախոհություն, կարծիք, իհարկե, մեր երկիրն էլ այսպիսի քոսոտ վիճակում կլինի։
Կարդացեք նաև
Մհեր ՂԱԼԵՉՅԱՆ
Հոդվածն ամբողջությամբ կարող եք կարդալ «Չորրորդ իշխանություն» թերթի այսօրվա համարում
