Օրերս հրապարակված սոցիոլոգիական հարցումներից մեկի տվյալներով, հարցվածների 47.4 տոկոսը պատասխանել է, որ չէր քվեարկի քաղաքական որևէ ուժի օգտին, եթե առաջիկա կիրակի օրը կայանային խորհրդարանական ընտրություններ։ Նույն հարցման արդյունքներով, քիչ թե շատ նշանակալի տոկոսներ ստացած վեց քաղաքական ուժերի հանրագումարը փոքր է 30 տոկոսից։ Սա այն է, ինչ պետք է իմանալ Հայաստանի քաղաքական դաշտի, ավելի ճիշտ՝ դրա չգոյության մասին։ Խորհրդարանական կառավարման համակարգ ունեցող երկրում քաղաքացիների շուրջ 50 տոկոսը չի վստահում քաղաքական ուժերից որևէ մեկին, իսկ վստահություն ունեցողների հավաքական արդյունքը չի գերազանցում 30 տոկոսը։
Դա նշանակում է, որ քաղաքացիների 50-70 տոկոսը քաղաքականությանը վերաբերվում է տոտալ անտարբերությամբ և քաղաքականությունը չի համարում խնդիրների լուծման մեխանիզմ մի երկրում, որի առջև ծառացած մարտահրավերներն ունեն գոյաբանական, կենսական նշանակություն։
Քաղաքացիներին այս հարցում անտարբերության մեջ մեղադրելը, իհարկե, ամենահեշտն է, ինչով և զբաղվում է քաղաքական ուժերի մեծ մասը։ Բայց իրականության մեջ խնդիրը ոչ թե քաղաքացիների վերաբերմունքի, այլ քաղաքական կուսակցությունների անգործության, դեգրադացիայի հարթությունում է։ Ընդ որում, դա ավելի կամ պակաս համամասնություններով վերաբերում է՝ ինչպես իշխանական, այնպես էլ՝ ընդդիմադիր քաղաքական միավորներին։
Հարություն ԱՎԵՏԻՍՅԱՆ
Կարդացեք նաև
Հոդվածն ամբողջությամբ՝ «168 ժամ» շաբաթաթերթի այսօրվա համարում
