ՔՊ նախկին պատգամավոր, ԵԽԽՎ–ում Հայաստանի պատվիրակության նախկին անդամ, ադրբեջանագետ Տաթև Հայրապետյանի տելեգրամյան գրառումը
Հայ հանրության դեմ տարվող հիբրիդային պատերազմը գնալով նոր թափ է ստանում: Հասկանալի է, թե ինչու է Ադրբեջանը դա անում դրսից, բայց ամենամեծ խնդիրն այն է, որ դա ագրեսիվ կերպով տարվում է հենց մեր երկրի ներսում:
Դրա գլխավոր կազմակերպիչը ու հովանավորը ՀՀ իշխանություններն են, նրանց հարող լրատվականներն ու փորձագիտական շրջանակները: Փաշինյանի յուրաքանչյուր հակապետական միտք՝ Արցախի կամ ՀՀ տարածքների հետ կապված արագորեն սկսում են տարածել նրան հարող «փորձագետները»՝ փորձելով ապացուցել, որ մենք թույլ, անկարող ենք և գոյություն ունենալու միակ երաշխիքը դա Ադրբեջանի պայմաններն իրագործելն է: Իհարկե, նրանք չեն պատասխանում այն պարզ հարցին, թե ինչի՞ է հանգեցնելու այդ պայմանների իրագործումը, մինչ ո՞ւր ենք զիջելու և արդյոք այդքանից հետո պետություն ունենալո՞ւ ենք, թե չէ:
Հիմնական թեզը հետևյալն է՝ Ռուսաստանը մեզ չի օգնում, Ադրբեջանի կողմից են, մենք էլ ռեսուրս չունենք պայքարի: Առանձնապես չվերլուծելու դեպքում ստացվում է, դե ճար չկա, պետք է հանձնվել:
Կարդացեք նաև
Այս քարոզչական թեզը բացառում է, որ մենք որևէ բանի ունակ ենք, որ մենք որևէ հարց կարող ենք լուծել, սա, ըստ էության, նպատակ ունի բերելու այն եզրահանգնման, որ մենք պետականություն չպետք է ունենանք, դե անկարող մարդիկ ենք:
Բայց մեր պատմությունն ապացուցել է, որ ինչի մենք հասել ենք, ինչ ստեղծել ենք դա արել ենք հենց մեր ուժերով, ցավոք, միայն երբ դանակը ոսկորին է հասել: Դրա օրինակն է՝ Նժդեհի պայքարը հանուն Սյունիքի, 90-ականների պատերազմը, որի նպատակն էր բացառել Արցախի հայերի ցեղասպանությունը և բազմաթիվ այլ դրվագներ: Մենք պետություն ունենք հենց պայքարի շնորհիվ, ամեն անգամ, երբ մենք հանձնվել ենք, մեզ սպանել են, մենք պետություն ու տարածք ենք կորցրել:
1915 թ. Հայոց ցեղասպանությունը դրա վառ ապացույցն է: Հենց այդ նպատակով էլ իշխանությունները «փակում են» Ցեղասպանության ճանաչման թեման, քանի որ պետք է ջնջել պատմական հիշողությունը, դա խանգարում է իրենց «հանձնվելու» թեզի տարածմանը:
Պայքարի անհրաժեշտության քարոզն է իրատեսությունը, քանի որ դա ապացուցված է փաստերով: Իսկ միջոցները տարբեր են՝ տեղեկատվականից սկսած բանակի արդիականացմամբ վերջացրած: Այսօր մեր դեմ պայքարում են ոչ միայն զենքով, այլ հենց տեղեկատվական դաշտով՝ ազդելով մեր ուղեղների վրա: «Հանձնվենք, որ փրկվենք» թեզը ցույց է տվել, թե որքան կործանարար է ու վտանգավոր: Բոլոր այն մարդիկ, որոնք զբաղված են այս թեզի տարածմամբ տանում են մեզ հայոց պետականությունը կործանման ճանապարհով: