Օկուպացված Արցախում կայացած հերթական, այսպես կոչված, «գլոբալ մեդիաֆորումը» կազմակերպված էր ալիեւյան պճնամոլ քարոզչության բոլոր կանոններով: Թե՛ ընտրված վայրը, թե՛ մասնակիցների ուղերձները, եւ թե՛ Ադրբեջանի նախագահի ելույթների բովանդակությունը ընդգծված հակահայկական բնույթ էին կրում, ինչն, ի դեպ, եւս մեկ անգամ կասկածի տակ է դնում Հայաստանի իշխանությունների «խաղաղության ռազմավարության» իրատեսությունը:
Այդ միջոցառման մեջ կար մի հետաքրքիր պահ, որի վրա մեզանում, կարծես թե, առանձնապես ուշադրություն չդարձրեցին: «Մեդիաֆորումը» հակահայկականության հողի վրա «հաշտեցրել» է անհաշտ հակառակորդներին: Ռուսաստանի եւ Ուկրաինայի ներկայացուցիչները քծնում էին Իլհամ Ալիեւին մոտավորապես այնպես, ինչպես նրա հայրը քծնում էր Բրեժնեւին, երբ վերջինս այցելում էր Բաքու:
Ռուսաստանցի «քաղաքագետ» Սերգեյ Մարկովն, օրինակ, Ալիեւին անվանել է «փայլուն ինտելեկտուալ», «փորձառու համաշխարհային առաջնորդ», «հաղթող երկրի ներկայացուցիչ»: Հետագայում, արդարանալով իր չափից դուրս քաղցր գովեստների համար, նա ասաց, թե կուզեր, որ իր երկրի «հատուկ ռազմական օպերացիան» Ուկրաինայի դեմ անցներ այնպես, ինչպես Ալիեւի օպերացիան Ղարաբաղում՝ «արագ հաղթեինք եւ վերցնեինք»:
Ալիեւի գործողություններով հրճվելու հարցում ռուս «քաղաքագետի» հետ միանգամայն համաձայն է ուկրաինացի լրագրող Դմիտրի Գորդոնը, որն իր հարցը սկսեց հետեւյալ «ձոներգով». «Մենք Ուկրաինայում հիացմունքով էինք հետեւում, թե ինչպես է Ադրբեջանը Ձեր ղեկավարությամբ ազատագրում իր հողը»: Հարցի մեջ «փառաբանում» մտցնելն, ինչ խոսք, լրագրության լավագույն ձեւը չէ: Եվ հարցն էլ նման էր Մարկովի պնդումներին՝ «Ի՞նչ խորհուրդ կտաք մեզ՝ որպես հաղթող երկրի ներկայացուցիչ»:
Կարդացեք նաև
Հետաքրքիր է, այնպես չէ՞: Գորդոնին դժվար թե դուր գար, թե ինչպես էին սերբերը փորձում «ազատագրել» Կոսովոն, իսկ Մարկովը, հավանաբար, չէր հավանում Սաակաշվիլիի փորձը՝ «ազատագրել» Հարավային Օսիան: Բայց Արցախը հայերից ազատելու Ալիեւի գործողությունները նրանք միահամուռ հավանում են, դրվատում են ու նույնիսկ փառաբանում:
Հետեւությունն այստեղ միանշանակ է եւ մեզ համար՝ տխուր. մենք տասնամյակների ընթացքում չենք կարողացել մեր ազգային հարցերում «որեւէ կողմից» դաշնակից ձեռք բերել: Դե, իսկ հիմա Հայաստանի իշխանությունն այս հարցերում Ալիեւի, Գորդոնի եւ Մարկովի դաշնակիցն է:
Արամ ԱԲՐԱՀԱՄՅԱՆ
