Երբ իշխանավորների ջղերն արդեն չեն դիմանում, երբ ազատ խոսքն ու անհատականությունները իրենց տեղում են եւ հիմնավոր փորձում են այս նեխող ճահճից բոլորիս ազատել՝ ճշմարիտ խոսքի ու ազատ մտքի փրկօղակներ նետելով, այդ ժամանակ «անհայտ տեղերից» հանկարծահաս հայտնվում են համապատասխան «կատարածուները» եւ «ի կատար ածում» օրենքի տառը։
Ծանոթ պատմություն՝ անծանոթ «կատարածուներով» այդպիսի մի լուսավոր օր էլ մեր խմբագրություն մտան՝ «օրենքի շրջանակներում» համակարգիչները բռնագրավեցին, մեր թեւերից բռնած դուրս շպրտեցին։
Իզո՛ւր։ Ժամանակն իրենց օգտին չաշխատեց, չի էլ աշխատելու. միտքը չի սպանվում։
Գալու է ժամանակը եւ՝ շատ շուտով «Օրագիրը» լույս է տեսնելու՝ նորեն իր ազատ խոսքով հավասարակշռելու շավղից անվերջ դուրս թռչող այս կյանքը։ Եվ հայոց մեջ երբեւէ հարգվելու է լրագրողը, լավ թերթն ու ազատ խոսելու իրավունքը։ Հը՞։
Կարդացեք նաև
ԿԱՐՄԵՆ ԴԱՎԹՅԱՆ
