Պահանջը, որ առաջադրում են ցուցարարները, սկզբունքորեն անփոփոխ է՝ վերանայել, ավելի ճիշտ՝ չեղյալ հայտարարել էլեկտրաէներգիայի թանկացման վերաբերյալ ՀԾԿՀ որոշումը: Բայց միաժամանակ նկատելի է, ու իրադարձություններին հետեւող մի շարք վերլուծաբաններ, քաղաքագետներ են դա արձանագրում, այս բողոքի ցույցը կազմակերպչական ու առաջնորդական որոշակի խնդիրներ ունի:
Մինչեւ մի որոշակի պահը, երբ ցուցարարների թիվը, ասենք, մի քանի հարյուր կամ անգամ 1-2 հազար է, «Ոչ թալանին» նախաձեռնության երիտասարդները կարողանում են քիչ թե շատ վերահսկել իրավիճակը: Սակայն կարող է վրա հասնել մի պահ, երբ նրանք ուղղակի չկարողանան դա անել՝ ցուցարարների խիստ մեծաթիվ լինելու հետ կապված:
Առավել եւս, որ ակնհայտորեն կան որոշակի շրջանակներ, որոնք կցանկանային ընդհանուր եւ մեծ հաշվով՝ սոցիալական այս դժգոհության ալիքն ուղղել դեպի այլ կողմ կամ կողմեր՝ սկսած հակաիշխանական կոչերից ու գործողություններից, վերջացրած զուտ արտաքին-քաղաքական խնդիրներին վերաբերող ինչ-ինչ շեշտադրումներով:
Էլ չենք խոսում տարատեսակ անհավասարակշիռ անձանց ու նաեւ հնարավոր սադրիչների մասին: Եվ այս տեսանկյունից իսկապես կարեւոր է, որ թե՛ ցույցի ցանկացած մասնակից, թե՛ նախաձեռնողներն առավելապես զգոն եւ աչալուրջ լինեն՝ թույլ չտալու համար այնպիսի երեւույթներ, որոնք կարող են բախումնային իրավիճակների տեղիք տալ:
Կարդացեք նաև
Այս առումով, իհարկե, ողջունելի է, որ «Ոչ թալանին» նախաձեռնության անդամներից Վաղինակ Շուշանյանը հայտարարեց, թե ցույցը այսպես ասած «մայդանի» վերածել իրենք թույլ չեն տա: Առավել եւս ողջունելի է նախաձեռնության ներկայացուցիչ Մաքս Սարգսյանի հայտարարությունն ու ցուցարարներին ուղղված կոչը, որ քարեր, հարվածելու համար պիտանի փայտեր կամ նման այլ առարկաներ ունեցող կամ հավաքող մարդկանց ֆիքսեն, կանխեն որպես սադրիչների, ոստիկանների ուշադրությունը հրավիրեն նման կասկածելի անձանց վրա:
Ա. ՀԱԿՈԲՅԱՆ
Հոդվածն ամբողջությամբ՝ «Հայոց աշխարհ» թերթի այսօրվա համարում
