Երեկ առավոտյան «պետության գերակա շահի» հերթական զոհերը` իրենց տներից վտարվող մարդիկ, որոշել էին հանդիպել ՀՀ նախագահ Սերժ Սարգսյանին եւ անձամբ հայտնել իրենց բողոքը: Այդ բնակիչներին միացավ մի տարեց քաղաքացի, որը բողոք ուներ դատական համակարգից: Նրա էմոցիոնալ «ելույթը» երեկ aravot.am կայքում դիտել է մոտ 44 հազար օգտատեր:
Տեսանյութը, հավանաբար, դուր էր եկել նաեւ ընդդիմադիր հայացքներ ունեցող մեր քաղաքացիներին եւ կայքերին, որոնք «տարել էին» այդ սյուժեն իրենց մոտ: Խնդիր չկա` մենք ներկայացնում ենք իրադարձությունը, իսկ ով ինչ է քարոզում` իր գործն է:
Որ քաղաքացին բողոքում է ՀՀ նախագահին՝ դա նորմալ է: Նման տեսարանի կարելի է հանդիպել ցանկացած քիչ թե շատ զարգացած երկրում: Ինձ այստեղ մեկ այլ` «վերանձնական» հարց է հետաքրքրում` մեր քաղաքացիները վստահ են, որ բոլոր խնդիրների կարգավորողը երկրի առաջին դեմքերն են: Ես հիշում եմ, 90-ականներին, երբ մարդիկ ավտոբուսի բոլոր հնարավոր եւ անհնարին տեղերից կախված աշխատանքի էին գնում, մեկը կանգառում ճպճպացնելով ասաց. «Վայ, Լեւոն, էս ի՜նչ ես դու անում ժողովրդի հետ»: Իսկ 99-ի ամռանը Մանկական երկաթուղու այգում պապիկը դժգոհում էր, որ չի կարող վճարել կարուսելի վարձը, բայց ինքն իրեն մխիթարում էր` «ոչինչ, շուտով Դեմիրճյանն ամեն ինչ կկարգավորի»: Որեւէ սուպերհերոս բռունցքը կխփի սեղանին, եւ բոլորը բավարարված ու երջանիկ կզգան:
Եթե կառուցապատողն այս կամ այն իշխանավորի հետ «օրթաղ» մտնելով՝ մարդկանց շպրտում է փողոց՝ «պետական կարիքների» անվան տակ (ինչը տեղի է ունենում 2000-ականներից սկսած), ապա մարդիկ արդարություն են փնտրում նախագահի մոտ: Եթե «Նաիրիտի» աշխատակիցները աշխատավարձ չեն ստանում, ապա նրանք բողոքում են երկրի ղեկավարին: Եթե գյուղացու խաղողը չեն մթերում, ապա նա սպառնում է իր բեռնատարը քշել ոչ թե գյուպետարան կամ մարզպետարան, ոչ էլ նույնիսկ գյուղատնտեսության նախարարություն: Ուղիղ Բաղրամյան-26: Իսկ սահմանադրական փոփոխություններից հետո քշելու է, հավանաբար, կառավարության շենքի մոտ:
Կարդացեք նաև
Առանձին թեմա է, իհարկե, դատական համակարգը, որից եւ տվյալ դեպքում բողոքում էր տարեց քաղաքացին: Դատավորներին նշանակում է հանրապետության նախագահը, այնպես որ՝ բողոքելու ձեւական առիթ նա ունի: Մենք չունենք անկախ դատական համակարգ՝ այնպիսի դատարաններ, որոնց որոշումները որեւէ հավատ ներշնչեն քաղաքացիներին: Մենք երբեք չենք էլ ունեցել անկախ դատարաններ՝ ոչ 1991 թվականից առաջ, ոչ էլ դրանից հետո: Պարզապես ես չեմ կարծում, որ մեր դատավորների անկախությունը կախված է նրանից, թե ով է նրանց նշանակում: Ինձ թվում է՝ նույնիսկ ընտրվելու դեպքում նրանք նույնը կլինեն: Առավել եւս, ապավինել որեւէ «թագավորի», որն այդ խնդիրը կկարգավորի, պարզապես անիմաստ է:
Ի դեպ, Մամուլի շենքում բավականին ցուրտ է, պատուհանների անցքերից քամի է փչում: Երեւի պետք է բաց նամակ գրեմ ՀՀ նախագահին:
ԱՐԱՄ ԱԲՐԱՀԱՄՅԱՆ
Հոդվածը հենց բաց նամակ է ՀՀ նախագահին՝ Մամուլի շենքում պատուհանների անցքերից փչող քամում մասին…
քամու
== Դատավորներին նշանակում է հանրապետության նախագահը, այնպես որ՝ բողոքելու
ձ ե ւ ա կ ա ն առիթ նա ունի: ==
Փոխանակ տվյալ լրագրողին և հատկապես օպերատորին գովաբանեք, դեռ մեղայականով ե՞ք հանդես գալիս: Իսկ չեք ասի՞, թե դատավորներին վերահսկելու կոչված Արդարադատության խորհո՞ւրդն ինչպես է ձևավորվում: Հիշեցնեմ.
ա/ ՀՀ Սահմանադրության համաձայն՝ Արդարադատության խորհրդի կազմում են Հայաստանի Հանրապետության դատավորների ընդհանուր ժողովի կողմից գաղտնի քվեարկությամբ հինգ տարի ժամկետով, օրենքով սահմանված կարգով ընտրված ինը դատավորներ, Հանրապետության
Ն ա խ ա գ ա հ ի և Ազգային ժողովի կողմից նշանակված երկուական իրավաբան-գիտնականներ։
բ/ Արդարադատության խորհուրդը՝
դատավորներին ենթարկում է կարգապահական պատասխանատվության, առաջարկ է ներկայացնում Հանրապետության Ն ա խ ա գ ա հ ի ն դատավորի լիազորությունները դադարեցնելու մասին, դատավորին կալանավորելու, նրան՝ որպես մեղադրյալ ներգրավելու կամ նրա նկատմամբ դատական կարգով վարչական պատասխանատվության ենթարկելու համաձայնություն տալու մասին։
Ի՞նչ է ստացվում, մինչդեռ ձեր ՛՛Թագավորն՛՛ ասում է, թե գերլիազորություներ ունի, այդ պատճառով չի կարողանում ղեկավարել, դուք էլ ասում եք, թե ՛՛Թագավորն ապրած կենան՛՛ ի՞նչ անի, որ համակարգն ա փտած, իսկ դրանում ՛՛Նա՛՛ ոչ մի մեղք չունի, այդ մե՛նք ենք մեղավոր և հատկապես հենց այդ տարեց մարդը…
Իսկ ինչու Մաշտոցի պուրակի բուտիկների հարցում բեկում մտցրեց հենց նախագահի խոսքը ??? Գուցե մարդիկ հենց դրա համար էլ միայն նրան են հարց լուծող համարում ???
Հարգելի Արամ, կներեք որ միջամտում եմ, Ձեր հոդվածից այն տպավորությունը ստացա, կարծես ձեր թերթը Դանիայ կամ Շվեդիայի «Պրավդա» թերթն է, Դուք էլ հեծանիվով գործի գնացող հարգելի խմբագիրը, իսկ « հէծանվավո» Լեվոնն ու Շերժիկը արդեն ԿԳԲ ի սպասարկուները չեն…
Արամ ջան, դու մի առավելություն ունես. քո բողոքը, կարծում եմ, ոչ միայն մեր նախագահն է լսում, այլ Առավոտը այլ նախագահները՝ Հայաստանում եղած իր դեսպանների միջոցով: Ուստի մեր միակ հույսն ես, որ քո միջոցով մեզ էլ կլսեն: Ես չեմ կատակում:
Նկատի ունեի՝ Առավոտի միջոցով: