Թող ինձ ների ԱՍՏՎԱԾԱՇՈՒՆՉԸ, թող ներեն նաեւ աստվածաշնչային բազմաթիվ արյունարբու թագավորները, ովքեր հետագայում սուրբ հռչակվեցին, եւ նրանց անուններով այսօր քրիստոնյա աշխարհը իրենց զավակներին է կոչում: Այդ թվում նաեւ մենք` ցեղս հայոց: Եվ իբր թե նրանք մեզ պատմում էին աշխարհաստեղծումը եւ ցույց էին տալիս ակունքը, որտեղ, չգիտես ինչու, իրենք էին միայն:
Այնինչ՝ աշխարհընկալումը, աշխարհաճանաչումը եկավ հետո: Իհարկե, չի բացառվում, որ ՀԻՆ ԿՏԱԿԱՐԱՆՈՒՄ ճշմարտություններ կան պատմված, բայց քանի մենք օր օրի, տարի առ տարի հեռանում ենք հնաստեղծ աշխարհից, այդքան էլ մոտենում ենք մեր նախասկզբին:
Իսկ նախասկիզբը զարմանալիորեն գտնվում է «Սասունցի Դավիթ» եւ շումերների «Գիլգամեշ» էպոսներում, որտեղ ասվում է, թե ամեն ինչ սկիզբ է առել ջրից, եւ ջրի տակ է գտնվում անմահության ծաղիկը: Իսկ կյանքի հիմնախորհուրդը Մեծ մոր արգանդում է:
Ի՞նչ եղավ հետո…
Մարդիկ ապրում էին բնության մեջ` որպես բնության զավակ, քանի դեռ չէր հայտնվել Բուդդան, ով իր խոկումների ներդաշնակությունը գտավ մի պատահական սիթարահար կնոջ խոսքով:
Կարդացեք նաև
Իսկ հետո եկավ Կոնֆուցիոսը, ով իր աշակերտներին ասում էր, թե դուք ավելի կարեւոր եք, քան ես:
Հետո, արդեն ավելի ուշ, ծնվեց Քրիստոս Աստվածորդին, ով լվաց իր աշակերտների ոտքերը:
Հետո արդեն եղավ այն, ինչ բոլորս գիտենք. հարուստը ճնշեց աղքատին, աղքատն ապստամբեց հարուստի դեմ:
Արեւելքի հանճարեղ մշակույթը հասավ Արեւմուտք` ոտքի տակ տալով «Սասունցի Դավիթ» եւ «Գիլգամեշ»: Եվ Արեւելքի հանճարով լուսավորված Արեւմուտքը փորձեց իր խոսքը թելադրել Արեւելքին` Ալեքսանդր Մեծով եւ Նապոլեոնով: Երկուսն էլ հաղթեցին, բայց մեծ իմաստով պարտվեցին երկուսն էլ:
Ես չգիտեմ, թերեւս, թե ինչ մղում էր նրանց առաջնորդում` գնալ-գնալ դեպի Արեւելք: Գուցե չգիտակցելով՝ նրանք վերադառնում էին դեպի իրենց Մեծ մոր արգա՞նդը, ով ծնել էր մարդկությունը: Եվ նրա հանճարեղ զավակներն էին նրանք:
Ափսոս, Արեւմուտքը այսօր էլ է փորձում կառավարել Արեւելքը` դեռեւս չճանաչելով Արեւելքի հանճարը:
Այնինչ` մենք բոլորս ապրում ենք մի մեծ տան մեջ, որն ընդամենը Աստծո Հյուրանոցն է:
Եվ հիմա արդեն սկսվող այս տարվա նորամուտին ես դարձյալ ու կրկին մտածում եմ` մե՞նք ենք հյուր, թե՞ ԱՍՏՎԱԾ է հյուրը մեր Հոգի-հյուրանոցում:
ՄԵՐՈՒԺԱՆ ՏԵՐ-ԳՈՒԼԱՆՅԱՆ
«Առավոտ» օրաթերթ
15.01.2016
Հանճարեղ է ասված. արևմուտքն է.որ պետք է խոնարվի արևելքի առջև.