Դուշման Վարդանի հետնորդը՝ փոքրիկ Վարդան Ստեփանյանը,
բանակում ծառայել խուսափողներին
«Աշխարհում ինձ համար ամենաթանկը Տիգրանն է, իսկ Ղարաբաղը Տիգրանից էլ թանկ է: Ղարաբաղ կորցնելով Հայաստան ենք կորցնում: Մա՛մ, քո մահն անգամ ինձ հետ չի պահի, քեզնից թանկն էլ կա, իմ ազգն է»,- Արցախյան ազատամարտի հերոս Դուշման Վարդանի խոսքերն են: Տիգրանը նրա եղբայրն է: Երեկ Վարդան Ստեփանյանի տարեդարձն էր, նա կդառնար 50 տարեկան: Մենք զրուցեցինք Վարդանի համար ամենաթանկ մարդկանցից մեկի՝ Տիգրանի որդու հետ, որը կրում է հենց Դուշմանի անուն-ազգանունը:
Պատմում են, որ ազատագրման օրերին Դուշմանը հակառակորդի կանանց ու երեխաների է բռնել ու ամեն ինչ արել է, որ ողջ-առողջ տուն հասնեն՝ մարտական ընկերներին բացատրելով, որ մի անհանգստացեք, եթե այս երեխան մեծանա, զենք վերցնի ու կռվի հայերի դեմ, էդ ժամանակ էլ իմ տղան զենք կվերցնի: Վարդանը չհասցրեց որդի ունենալ, բայց այսօր իր իսկ սովորած Հովհաննես Թումանյանի անվան դպրոցում, որտեղ իրեն «շտապօգնություն» մականունով էին կնքել, գերազանց առաջադիմությամբ սովորում է փոքրիկ Վարդան Ստեփանյանը:
«Հայրենիքի համար կարելի է անել ամեն ինչ, ամեն հնարավոր բան, որովհետեւ դու ապրում ես այն հայրենիքում, որտեղ շատ տարիներ առաջ կռվել են այնպիսի մարդիկ, որոնցից մեկը իմ հորեղբայրն է: Ես հիմա կրում եմ իր անունը, շատ պարտավորված եմ ինձ զգում: Սովորում եմ հենց իր դպրոցում, որտեղ ինքը սովորել է: Դա ինձ ավելի է պարտավորեցնում, որ սովորեմ գերազանց եւ անեմ հնարավոր ամեն բան հայրենիքի համար»,- մեզ հետ զրույցում ասաց նա:
Մենք հետաքրքրվեցինք՝ Դուշման Վարդանի պատգամները թեւավոր խոսք են դարձել, դու իր ո՞ր պատգամն ես հիշում, որը ուղեցույց է քո կյանքի համար, նա պատասխանեց. «Երանի նրան, ով Մասիս սարը տուն կբերի: Կան շատ թեւավոր խոսքեր, իմաստալից»:
Մեր հարցին՝ այսօր շատ երիտասարդներ ինչ-ինչ պատճառներով խուսափում են բանակ գնալ, դու ի՞նչ խորհուրդ կտաս նրանց, Վարդանն ասաց. «Ես հորեղբորս խոսքերով կասեմ՝ եթե դու չծառայես, էլ ո՞վ պիտի ծառայի, այսինքն` ոչ մեկը պարտավոր չէ քո փոխարեն ծառայել: Բոլորը պետք է գնան իրենց հայրենիքը պաշտպանելու, իրենց ծնողներին պաշտպանելու: Կոչ եմ անում իմ հասակակիցներին, որ անպայման գնան ծառայեն, քանի որ նախ ծառայությունից փոխվում են շատ բաներ՝ թե՛ գիտակցության մեջ, թե՛ հոգեպես: Պետք է ծառայել: Ես պատրաստ եմ այդ ճանապարհով անցնել»:
Կարդացեք նաև
ՀՌԻՓՍԻՄԵ ՋԵԲԵՋՅԱՆ
«Առավոտ» օրաթերթ
09.03.2016
