Երթուղայինների վարորդները բողոքի ցույց են անում: Նրանք հարկադիր պարապուրդում են եւ ավելի քան մեկ ամիս աշխատավարձ չեն ստանում: Ցույցի մասնակիցները դժգոհում են, որ չնայած իրենք գրանցված աշխատող են, սակայն կառավարության ընդունած սոցիալական աջակցության ծրագրերից ոչ մեկի մեջ չեն ընդգրկվել եւ իրենց կարգավիճակի մասին լիարժեք տեղեկություն ստանալու մասին պատասխան տվող չկա:
«Մենք շուրջ 250-ն ենք: Մեզանից մեծամասնությունը տան միակ կերակրողն է, բնակվում է վարձով, վարկեր ու ապառիկներ ունի վճարելու: Ինչպե՞ս գոյատեւենք: Մենք դեռ ոչինչ: Բա փոքր երեխաներին ո՞նց ասենք՝ մի ամիս հաց մի կերեք: Այն ժամանակ, երբ պետք էր, մենք այս համավարակի ժամանակ, մինչեւ կարանտին հայտարարելը աշխատել ենք՝ վտանգելով մեր առողջությունը: Իսկ հիմա այլեւս պետքական չե՞նք: Ի՞նչ անենք: Ոչ թռչուն ենք, որ թռչենք՝ գնանք, ոչ էլ անասուն, որ խոտ ուտենք»:
Աշոտ ՀԱԿՈԲՅԱՆ
