Հատված ԱԺ նախագահ Հովիկ Աբրահամյանի NEWS.am-ին տված բացառիկ հարցազրույցից
Քաղաքականությունը, քաղաքական հայացքները հաճախ բաժանում են ընկերներին: Ձեր դեպքում ավելի բարդ իրավիճակ է, քանի որ խնամիական հարաբերություններ ունեք ԲՀԿ նախագահ Գագիկ Ծառուկյանի հետ: Ինչպե՞ս եք քաղաքական լարված իրադրություններում այս իրավիճակը հաղթահարում:
Փորձում եմ համբերությամբ լսել բոլոր կողմերին եւ ճիշտ խորհուրդներ տալ, իրական իրավիճակը ներկայացնել: Փորձում եմ խնամիությունը եւ ընկերությունը օգտագործել ճիշտ որոշումներ կայացնելու համար: Միշտ փորձել եմ անձնականը ստորադասել պետական շահին: Հետո մարդն առաջին հերթին պետք է մարդ լինի, հետո նոր դառնա քաղաքական գործիչ: Չնայած ասում են անկեղծությունը քաղաքական կատեգորիա չէ կամ քաղաքականությունն անբարոյականություն է, ես համաձայն չեմ: Ուղղակի կան անբարոյական մարդիկ, ովքեր զբաղվում են քաղաքականությամբ: Շատ հաճախ ինձ մեղադրում են, թե ՀՀԿ-ին դավաճանում եմ: Բայց այդ մարդիկ են դավաճանը, որ իրենց մտքով նման բան են անցկացնում: Հիմա, երբ Սերժ Սարգսյանն ինձ առաջարկեց ԱԺ նախագահի պաշտոնը եւ ՀՀԿ պատգամավորները ինձ ընտրեցին, բարոյական ո՞ր նորմերի մեջ կտեղավորվի, որ ես անցնեմ ԲՀԿ-ի շարքերը:
Ի դեպ, երբ իմացաք, որ Ձեր տղան ում աղջկան է հավանել, ինչպիսի՞ն էր Ձեր արձագանքը: Ձեզանից շա՞տ ջանքեր պահանջվեց Գագիկ Ծառուկյանի աղջկա ձեռքը խնդրելու, Ձեր տուն հարս բերելու համար:
Կարդացեք նաև
Չեմ կարծում: Ես ասել եմ. «Արգամ ջան, իսկ Էմման համաձա՞յն է», ասել է՝ հա: Ասել եմ, լավ իր հայրիկին կասեմ: Ասել եմ. «Ծառուկյան, իմ եւ քո ընկերությունից, կամքից անկախ, իմ որդին սիրահարվել է քո դստերը եւ քո դուստրը համաձայն է: Ասել է հարց չկա, եթե իրենք համաձայն են, ես ու դու հարց որոշող չենք: Մնում է դա օրինականացնենք» ու այդպես էլ եղել է:
Իսկ ինչպիսի՞ հարս է:
Շատ, շատ խելոք աղջիկ է: Երբեք չի ընդգծել, որ ինքը Ծառուկյանի աղջիկն է: Մեր օջախի հարսն է, մեր աղջիկն է:
Ձեր տղայի բալիկին, երբ հարցնում եք, թե որ պապիկին է ավելի շատ սիրում, ի՞նչ է պատասխանում:
Ծառուկյանը թիկնեղ է, բնավորությամբ ավելի զուսպ, իսկ իմ վերաբերմունքը ավելի ջերմ է: Երեխաների հետ խաղում եմ, ավելի շատ ժամանակ եմ անցկացնում, քան Գագիկը եւ պարզ է, որ պետք է ինձ ավելի շատ ընդունի:
Պարոն Աբրահամյան, ասում են, որ շատ հյուրասեր եք: Բացի զուտ հյուրասիրությունից հյուրասիրությամբ ի՞նչ խնդիր եք լուծում: Հայտնի ֆիլմում ասվում է , որտեղ սրով չհաղթես, աղ ու հացով կհաղթես:
Հյուրասիրությունը սրտով հոգով պետք է անես: Իզուր չեն ասում, որ ամեն մարդու հաց չի ուտվում: Այնպիսի մեկը չկա, որ ասի իմ ձեռքի հացը չի ուտվում: Եթե մարդը ինձ հարգում, իմ հյուրասիրած հացը կիսում է ինձ համար դա պատիվ է:
Ասում են նաեւ, որ հայտնի բրենդամոլ եք, որո՞նք են Ձեր նախընտրելի բրենդները: Եթե գաղտնիք չէ, ի՞նչ արժե Ձեր ամենաթանկ եւ էժան հագուստը: Օրինակ, երբեւէ Ֆիրդուսի շուկայից գնած հագուստ կկրե՞ք:
Մարդ նախ պետք է ճաշակով եւ որակով հագնվի: Չեմ վիճում, որ նաեւ հնարավորությունների հարց է, բայց մարդ կարող է հինգ կոստյում ունենալ, բայց ոչ մեկը ճաշակով չլինի, սակայն մեկը ունենա եւ ճաշակով լինի: Դրա համար ավելի լավ է ունենալ մի լավ կոստյում, քան մի քանիսը Ֆիրդուսի շուկայի կոստյումներից, ինչպես նշեցիք: Ես, առհասարակ, դասական ոճի կողմնակից եմ:
Ձեր ընկերները ավելանո՞ւմ են, թե պակասում: Հի՞ն ընկերներն են ավելի շատ, թե` նորերը: Ձեզ համար ի՞նչը կարող է ընկերության վերջակետը դառնալ: Ի դեպ, շատերը ձեզանից վախենում են: Ինչից է:
Եթե ինձանից վախենում են ուրեմն անազնիվ են իմ նկատմամբ, իսկ եթե ազնիվ են` վախենալու ոչինչ չունեն: Ասում են, թե հին ընկերները չեն դավաճանում, բայց ես համաձայն չեմ: Քաղաքականության մեջ մարդիկ կան, որ արժեք չունենալով օճառի օգնությամբ են փորձում պաշտոնների հասնել: Սիրում եմ այնպիսի մարդկանց ովքեր գաղափարին, ընկերությանը, մարդուն նվիրվում են:
Ես բոլոր ընկերներիս հետ հարաբերությունները պահում եմ: Տարբեր պաշտոններ ստանալով երբեք չեմ փոխվել. դա իմ շրջապատն է ասում:
Այն, ինչ ունենք այսօր, Ձեզ հեշտությա՞մբ է տրվել, թե՞ զոհողությունների գնով:
Դա ինձ մեծ դժվարությամբ է տրվել, բայց այդ ամենին հասել եմ իմ անկեղծությամբ եւ հետեւողականությամբ:
Պարոն Աբրահամյան զրույցի վերջում կրկին ցանկանում եմ Չերչիլին մեջբերել: Նա ասում է. «Պետությունը, որը բավականչափ մեծ է ու ուժեղ, որ կարող է տալ Ձեզ այն, ինչ պահանջում եք, նաեւ այնքան հզոր է, որ կարող է վերցնել այն ամենը, ինչ դուք այսօր ունեք»: Ինչո՞ւ է այսօր մեր պետությունը այսպես վարվում մեր ժողովրդի հետ:
Դժգոհությունը, որը կա, ունի օբյեկտիվ եւ սուբյեկտիվ պատճառներ: Մենք կարող ենք ավելի լավ աշխատել, եղած ռեսուրսները ավելի ճիշտ օգտագործել: Մենք էլ թերություն, սխալներ ունենք, որ պետք է շտկել եւ համոզված եմ, որ շտկելու ենք: Մեզ համար ամենագլխավոր պայմանը պետք է տնտեսական աճ լինի, որից ածանցվում են մյուս բոլոր լուծումները. սոցիալական խնդիրները կլուծվեն, արտագաղթը կդադարի եւ այլն: Ես համոզված եմ, որ ապագայում մարդիկ դրական փոփոխությունները իրենց վրա կզգան:
Զրուցեց Տաթեւ Մեսրոպյանը
