Խոր վշտով տեղեկացանք Երևանի Թատրոնի և կինոյի պետական ինստիտուտի ռեկտոր Արմեն Մազմանյանի մահվան մասին:
Անժամանակ ընդհատված ամեն մի կյանք մեծագույն ողբերգություն է, առավել ևս մարդու, ում վստահված է բնագավառի ապագան երաշխավորելու բարդ ու պատասխանատու գործը: Նրան սիրում էին ուսանողներն ու ընկերները, նա այն եզակի արվեստագետներից էր, ով չէր վարանում ծայրահեղ վիճակներից, փորձարարությունից ու ձախողումներից, փնտրում և գտնում էր օժտված մարդկանց ու տալիս աշխատելու հնարավորություն: Երիտասարդ սերնդի համակրանքը նախ և առաջ այս հատկանիշներով էր պայմանավորված: Արմեն Մազմանյանը զգում էր իր ժամանակը, գիտակցում արմատական բարեփոխումների անհրաժեշտությունը և հետևողական քայլերով իրականացնում դրանք՝ ըստ իր համոզումների ու ըմբռնումների: Նրա հետ կարող էին չհամաձայնել, հաճախ բանավիճել, բայց Մազմանյանն ընտրել էր մի ուղի, որը պահանջում էր մշտապես լինել հասարակական ուշադրության կենտրոնում, շարժել հանրային կարծիքը՝ չլինելով երբեք անտարբեր կամ չեզոք:
Արմեն Աղասու Մազմանյանը ծնվել է 1960 թ., Երևանում: 1978-83 թթ. սովորել է Երևանի գեղարվեստա-թատերական ինստիտուտի ռեժիսուրայի բաժնում: Որոնող բնավորությունը և ստեղծագործ խառնվածքը նրան մղում են կազմակերպչական գործունեության, ու նա մեկը մյուսի հետևից հիմնադրում է “Գոյ” թատրոն-լաբորատորիան, «Գոյակ» Մշակույթի զարգացման գործարարական ընկերակցությունը, «Ազատ արվեստի ակումբը», «Հայարտ», «Ազատ թատրոն» նախագծերը, ակտիվորեն մասնակցում «Ազգային թատերական ստեղծագործական միավորում» ՀԿ-ի հիմնադրման աշխատանքներին:
Ա. Մազմանյանը բեմադրել է տասնյակից ավելի պիեսներ, այդ թվում՝ Վ. Շեքսպիրի «Ռոմեո և Ջուլիետը» (1987), Լ. Պիրանդելլոյի «Վեց պերսոնաժ հեղինակ որոնելիս» (1989), «Նժդեհյան ընթերցումները» (2002), Գ.Նժդեհի «Հայաստան և ճշմարտությունը» (2004), Ալ. Գրիբոյեդովի «Խելքից պատուհասը» (2005), Պ. Վայսի «Մարատ-Սադը» (2009), Տ. Գուերայի «Մեղրը կամ յոթ ուղերձ նահանգապետին» (2010): Նրա արտիստական խառնվածքը դրսևորվել է նաև բեմում և կինոյում (Համլետ, դերեր Մ.Դովլաթյանի «Ընտրություն», Տ.Քյոսայանի «Տղամարդկային գործ» ֆիլմերում): Ա. Մազմանյանը եղել է նաև բազմաթիվ միջոցառումների, ցուցահանդեսների, հեռուստաշոուների և փառատոների հեղինակ, բեմադրիչ ու պրոդյուսեր:
Կարդացեք նաև
Լինելով Արցախյան ազատամարտի մասնակից՝ «Մուշ» զորամիավորման հրամանատար, նա հետագայում էլ ամուր է պահել իր կապը ՀՀ Զինված ուժերի հետ՝ այս անգամ գործի դնելով իր մասնագիտական կարողությունները և հանդես գալով որպես հայոց բանակին առնչվող նշանակալից միջոցառումների, տոնական հանդիսությունների կազմակերպիչ ու բեմադրող:
Արմեն Մազմանյանի կյանքի բեկումնային իրադարձություններից էր 2011 թ. Երևանի թատրոնի և կինոյի պետական ինստիտուտի ռեկտորի պաշտոնը զբաղեցնելը: Նրա ղեկավարության օրոք արդիականացվում է տեխնիկական համակարգը, տեղի են ունենում կադրային և կառուցվածքային փոփոխություններ, ընդլայնվում են բուհի միջազգային համագործակցության շրջանակները, հիմք է դրվում կինոռեժիսորների բարձրագույն կուրսերին, հեղինակավոր արվեստագետների մասնակցությամբ կազմակերպվում են վարպետության դասեր ու վերապատրաստման դասընթացներ, որոնք հնարավորություն տվեցին ուսանողներին՝ ներկայացնել իրենց գործերը նաև արտերկրում:
Ընդամենն ամիսներ էին մնացել ԵԹԿՊԻ-ի 70-ամյա հոբելյանին, որը, ըստ Մազմանյանի մտահղացման, պետք է իմաստավորվեր երկու կարևորագույն իրադարձությամբ՝ Թատերական դպրոցների ռեկտորների միջազգային կոնֆերանսով և Թատերական դպրոցների միջազգային փառատոնով, բայց ավաղ…
Մեր խորին վշտակցությունն ենք հայտնում Արմեն Մազմանյանի ընտանիքի անդամներին, ընկերներին և արվեստակիցներին: Համբերություն և մխիթարանք:
Արմեն Մազմանյանի մահվան կապակցությամբ ստեղծված կառավարական հանձնաժողով
