Երեկ տեղեկություն է տարածվել, որ ոչ իշխանական եռյակի կամ նախկին եռյակի առաջնորդներ Լևոն Տեր-Պետրոսյանը, Րաֆֆի Հովհաննիսյանն ու Գագիկ Ծառուկյանը հրաժարվել են հանդիպել ԵԽԽՎ Հայաստանի հարցերով համազեկուցողներ Ալեքս Ֆիշերին և Ալան Միլին, որոնք ժամանել են Հայաստան ժողովրդավարության վիճակի հերթական ուսումնասիրության համար: Ըստ տարածված տեղեկատվության՝ նրանք հանդիպել են խորհրդարանական ուժերի հետ, ցանկացել են հանդիպել նաև Տեր-Պետրոսյանի, Հովհաննիսյանի և Ծառուկյանի հետ՝ առանձին-առանձին, սակայն մերժում են ստացել:
Ոչ իշխանական բևեռի առաջնորդներն, իհարկե, ճիշտ են վարվել: ԵԽԽՎ համազեկուցողների ինստիտուտը, ըստ էության, արարողակարգային է և խոշոր հաշվով հանդիսանում է քաղաքականություն արտացոլող, ոչ թե մշակող: Մոտեցումները մշակվում են այլ հարթություններում և այլ կազմով: Մյուս կողմից՝ մերժման պատճառը միգուցե ոչ այնքան այդ իրողությունն է, որքան յուրօրինակ քաղաքական դեմարշ անելու ցանկությունը, որպես փետրվարյան հայտնի իրադարձությունների ժամանակ ԵԽԽՎ-ի և մասնավորապես համազեկուցողների իներտության կամ անտարբերության պատասխան, երբ Սերժ Սարգսյանը Գագիկ Ծառուկյանին ուղղակի պարտադրեց հեռանալ քաղաքականությունից:
Ի դեպ, միգուցե Ծառուկյանը համազեկուցողներին հանդիպելուց հրաժարվել է ոչ թե նեղացած լինելու կամ դեմարշ անելու, այլ ուղղակի քաղաքականությունից հեռացած և քաղաքական էջը փակած լինելու պատճառով: Իսկ ահա Տեր-Պետրոսյանի և Րաֆֆի Հովհաննիսյանի դեպքում դեմարշը երևի թե առանցքային պատճառն է եղել հանդիպումից հրաժարվելու համար, ինչով և փորձել են ցույց տալ իրենց վերաբերմունքը ԵԽԽՎ-ի անտարբերության հանդեպ:
Կարդացեք նաև
Մուսա Միքայելյան
Հոդվածն ամբողջությամբ կարող եք կարդալ «Ժամանակ» թերթի այսօրվա համարում