«Սիլվա Կապուտիկյանը շատ վատ բանաստեղծուհի է»,- օրերս իր ֆեյսբուքյան էջում այսպիսի գրառում էր արել մեդիափորձագետ Սամվել Մարտիրոսյանը:
Գրառման տակ իրենց մեկնաբանություններն ու կարծիքը թողեցին այս սոցցանցի շատ օգտատերեր՝ որոշակի աղմուկ բարձրացնելով գրասերների և ոչ գրասերների շրջանում:
Իսկ երեկ՝ սեպտեմբերի 17-ին, Երևանի գրողների միությունը և Հայաստանի ազգային գրադարանի Գրական ստուդիան քննարկում էին կազմակերպել՝ «Ո՞րն է Սիլվա Կապուտիկյանի տեղը հայ գրականության մեջ» թեմայով:
«Մենք կարո՞ղ ենք արդյոք Սիլվա Կապուտիկյանին կոչել մեծ գրող»,- քննարկման մասնակիցներին հարց տվեց Երևանի գրողների միության նախագահ Աբգար Ափինյանը:
Կարդացեք նաև
Քննարկման մասնակիցներից մի քանիսը պատասխանեցին՝ ոչ, որից հետո Ափինյանն արտահայտեց իր կարծիքը. «Ես ինքս գտնում եմ, որ Կապուտիկյանը լավ գրականություն է ստեղծել, և ոչ ոք չի կարող վերացնել նրա անունն ու գործը հայ գրականության պատմությունից: Նա բազմաթիվ լավ գործերի հեղինակ է»:
Այնուհետև Երևանի գրողների միության նախագահը համոզմունք հայտնեց, որ այս հարցում շատերն իր հետ չեն համաձայնի: Բայց և այնպես, այսպիսի քննարկումներն անհրաժեշտ են մեր ուսուցիչներին, աշակերտներին, դասախոսներին, ընդհանրապես բոլոր բանասերներին և հատկապես գրողներին. «Արժեքների վերագնահատումից մենք չպետք է վախենանք: Ժամանակի ընթացքում շատ բաներ են փոխվում գրականության մեջ»,- ընդգծեց նա:
«Սիլվան եթե անգամ հանճար էլ լիներ, հորից հրաժարվելու փաստը բավական է, որ ես նրան չընդունեմ»,- այսպիսի տեսակետ արտահայտեց բանաստեղծ Ալեքսանդր Ղումաշյանը:
Կապուտիկյանին նա համարեց «համեստ կարողությունների տեր բանաստեղծուհի, որը գրականության պատմության մեջ անշուշտ կմնա». «Բայց միայն գրականության պատմության մեջ, ոչ ավելի»,- շեշտեց նա:
Երիտասարդ բանաստեղծ Դավիթ Մշեցու դիտարկմամբ՝ գրողի մասին պետք է կարծիք կազմել նախ և առաջ ըստ նրա գրականության. «Ես ինձ իրավունք չեմ վերապահում Կապուտիկյանին քննադատելու այնքան ժամանակ, քանի դեռ ինքս չունեմ ժողովրդի կողմից ընդունված ու սիրված թեկուզ մեկ բանաստեղծություն:
Ուրիշ ազգերն իրենց սեփական միջակություններին այնպես են փառաբանում, որ քիչ է մնում՝ հավատաս, իսկ մենք մեր ունեցածը սևացնում ու նսեմացնում ենք»,- ասաց Դ. Մշեցին:
Իսկ բանաստեղծ Գոռ Հարությունյանին ավելի շատ բարկացնում է այն, որ, խոսքի ազատության իրավունքն իրացնելով, սոցցանցերում կարծիքներ են հայտնում բոլորովին անտեղյակ մարդիկ. «Հասել ենք ընդհուպ մինչև այն ծայրահեղությանը, որ գրում են՝ մեր ազգի առաջին ռաբիս երգիչը Սայաթ-Նովան է: Վաղն էլ ամբիցիոզ մեկը կարող է ասել՝ բա չգիտե՞ք՝ մեր Քուչակը առաջին կավատն էր… Ժողովո´ւրդ ջան, ես բանասեր եմ ու երբեք ֆիզիկային նվիրված գիտաժողովի չեմ գնա ու, ասենք, Նյուտոնի մասին որևէ բան չեմ գրի նույնիսկ Ֆեյսբուքում: Բայց ամեն մի դեղնակտուց իրեն իրավունք է վերապահում ասելու, որ, օրինակ, Կապուտիկյանը, Դավթյանը, Շիրազը, Սևակը, Սահյանը գրողներ չեն»:
Սիրանուշ ՀԱՅՐԱՊԵՏՅԱՆ
Հերթը հասավ մեր ՄԵԾԵՐԻՆ…
Ամոթ նրանց, ի դեմս գրողների միության նախագահ Աբգար Ափինյանի,որ թույլ է տվել նման հարց քննարկել և ինչի համար,որ ոմն ականջողերով մեդիափորձագետ իր անգրագիտությունն է արտահայտել?
Մարդը ցանկանում է ինքն իրեն գովազդել, բան է ասում է, եթե օրինակ ես ասեմ, որ որոշ մարդկանց ականջօղեր կրելը և մազերի պոչուկ պահելը հայ տղամարդուն սազական չէ` պիտի ընդունեք, եվրոպական արժեքներ կան, բան կան…
գոռ հարությունյանի տեսակետը հավասաթակշռված ՝է եվ առողջ,մյուսների մեջ իրոք շատ են դեղնակտուց ոչ արհեստավարժներրը;Գաղափար չունենալով հոգեբանական պատերազմի զինանոցից,սրանք կամա թե ակամա տուրք են տալիս հասարակության մեջ գաղափարական լփանք/՝՝էրոզիա/ զարգացնելու թշնամական քայքայիչ գործունեությանը;Նման շրջանակում է նաեվ վաթդանանց դեմ հարձակումը,նրա հզոր ազգապահպան ներուջը չեզոքացնելու ձգտումը;Կապուտիկյանը եթե ուրիշ ոչինչ չգրեր,նրա ,,Խոսք իմ որդուն,,-ը բավական ՝է հայ գրական անդաստանում մնայուն տեղ ապահովելու համար;
«Ես ինձ իրավունք չեմ վերապահում Կապուտիկյանին քննադատելու այնքան ժամանակ, քանի դեռ ինքս չունեմ ժողովրդի կողմից ընդունված ու սիրված թեկուզ մեկ բանաստեղծություն»:Ապրեք, Դավիթ:
Լավ կլիներ,որ էլ քննադատելու բան չունենայինք ու….. Բայց ամեն դեպքում Սիլվա Կապուտիկյանին այդպես դատել- դատափետելն անբարո բան է: Դուք ուզում եք անել այն, ինչ որ Ժամանակը պիտի անի: Առայժմ Ժամանակը Կապուտիկյանին հարգանքով է վերաբերվում, իսկ գրականության մեջ նրա տեղը ու դերը կասկածի տակ առնողների մասին չի լսել ու հազիվ թե լսի…
մեդալը վերադարձրեց քոչարյանին,քննադատեց իշխանություննորին, դրանից հետո այդ պատճառով սկսվեցին այսպիսի տարաբնույթ խոսակցություններ նռա անվան շուրջ
Ալեքսանդր Ղումաշյան ‘
Դու շատ փոքրիկ ես, որ Ս.Կապուտիկյանի մասին կարծիք հայտնես’ :
Միայն ”Խոսք իմ որդուն” բանաստեղծությունը բավական է ,որ…..բայց ում ինչ բացատրեմ…