ՀՀ Մարդու իրավունքների պաշտպանի հրաժարականը 2015 թ. դեկտեմբերի 6-ին տեղի ունեցած սահմանադրական հանրաքվեի արդյունքների կեղծման տրամաբանական հետևանքն է:
Հանրաքվեի կեղծումը ոչ միայն չլուծեց, այլև էլ ավելի խորացրեց Հայաստանում վերջին տարիներին հաստատված սահմանադրականության ճգնաժամը: Ընտրությունից ընտրություն տեղի ունեցող ընդդիմադիր քաղաքական ուժերի կամ Նախագահի թեկնածուների կողմնակիցների ընտրական իրավունքի ոտնահարումը տրամաբանորեն հանգեց ամբողջ ժողովրդի ինքնորոշման իրավունքի ոտնահարմանը:
Հանրաքվեն կեղծողների դեմ պայքարող քաղաքացիների դիմադրությունը վարչախմբին հարկադրեց հրաժարվել կեղծ ժողովրդավարական շղարշից և բացահայտորեն ապավինել բիրտ ուժային ճնշումների կիրառմանը:
Վարչախմբի այս ինքնաբացահայտումը տեղի ունեցավ ինչպես սահմանադրական հանրաքվեի քարոզարշավի և քվեարկության ընթացքում կեղծարարների դեմ քաղաքացիների իրավաչափ դիմադրության, այնպես էլ հանրաքվեից հետո դրա արդյունքների կեղծման դեմ հետևողական բողոքի պայմաններում: Վարչախումբը ստիպված եղավ քաղաքացիների իրավաչափ գործողություններին արձագանքել ոստիկանական ուժերի զանգվածային ու անհամաչափ ներգրավմամբ և բացառապես դրա շնորհիվ կարողացավ զսպել բողոքը և արձանագրել հանրաքվեի՝ իր համար ցանկալի արդյունքներ:
Կարդացեք նաև
Մարդու իրավունքների պաշտպանի հրաժարականն ակնհայտ դարձրեց Հայաստանում կոռումպացված վարչախմբի կողմից քաղաքացիների իրավունքների ոտնահարումները զսպելու գործում Մարդու իրավունքների պաշտպանի ինստիտուտի անկարողությունը: Հարկ է ընդգծել, որ այս ինստիտուտի հիմնադրումը Հայաստանը Եվրոպայի խորհրդի կազմում ընդգրկելու կարևորագույն նախապայման էր:
Մարդու իրավունքների պաշտպանի հրաժարականով մերկացավ այն իրողությունը, որ վարչախումբն իր հետագա գոյությունը պահպանելու համար որդեգրել է մարդու իրավունքների և ժողովրդավարական չափանիշների հետևողական անտեսումը:
«Նոր Հայաստան» հանրային փրկության ճակատի Քաղաքական խորհուրդ
