Այսօր Գյումրու թիվ 9-րդ դպրոցում, որտեղ սովորել է Ջեբրայիլում նահատակված գյումրեցի փոխգնդապետ Ալեքսան Առաքելյանը, միջոցառում էին կազմակերպել հերոսի պատվին: Այս դպրոցում բացվեց նաեւ հերոսի անունը կրող դասասենյակ: Դպրոցի միջանցքի պատերին փակցրել էին գյումրեցի բոլոր նահատակների նկարները, ու աշակերտները նրանց հայացքների ներքո ռազմահայրենասիրական երգեր ու բանաստեղծություններ էին հնչեցնում:
Անհնար էր դիտել միջոցառումը՝ առանց հուզվելու. աշակերտներն ամբողջ ընթացքում բեմում արտասվեցին: Տղաներից մեկն էլ կիսատ թողեց բանաստեղծությունը. արցունքները խեղդում էին:
Շիրակի թեմի հոգեւոր հայրերից մեկը՝ Տեր Նշանը, տեսնելով, որ արցունքները չեն դադարում, հորդորեց վերջ դնել լացին, քանի որ Ալեքսան Առաքելյանը նահատակվեց, որպեսզի արցունք չլինի երեխաների աչքերին: «Երբ որ թշնամին այս տարածաշրջան եկավ հարյուրավոր տարիներ առաջ, այդ օրվանից մեր ժողովուրդը միշտ էլ կորուստներ ունեցել է, բայց մի բան փոխվել է, եթե առաջ 5 ասկյարով կարող էին քշել անապատ ու կոտորել, էսօր մեր 5-6 տղեքով ծնկի են բերում թշնամուն: Ուրեմն մեր գիտակցության մեջ մի բան փոխվել է, մենք սկսել ենք երկաթե շերեփը սիրել, ոչ թե թղթե շերեփը:
Կարդացեք նաև
Կորուստները շատ ավելի մեծ կլինեին, եթե իրենք չկանգնեին մինչեւ վերջ: Վստահաբար իրենք իրենց հերոսի տեղ չէին դրել, ոչ էլ ասում էին՝ մենք մեծ բան ենք անում: Երբ որ ընտանիքի հայրը գնում է խանութ, հաց է առնում, չի հպարտանում ճանապարհին, թե հաց եմ առել իմ ընտանիքի համար, ինքը պիտի դա անի իր ընտանիքի համար եւ ուրեմն պետք չէ արցունքը ձեր աչքերի մեջ մնա:
Ճիշտ է՝ հուզիչ է, բայց մենք պիտի ուրախանանք, որ ունենք բարեխոսներ երկնքում, որովհետեւ այդ մարդիկ հերոսներ են, փոխել են շատ բան մեր գիտակցության մեջ, որ հայրենիքը բացարձակ արժեք է՝ անկախ նրանից, թե ինչպիսի քաղաքական իրավիճակ է, ինչից ենք դժգոհ, ինչպիսի տնտեսական վիճակ է: Եվ իրենք եղան այս գաղափարի կրողները: Եթե փախնեին, գային ու տաքուկ տեղեր ծառայեին, որտեղ որ թշնամու գնդակը հեռու է, էսօր կլինեին մեր կողքին», -ասաց Տեր Նշանը:
Այնուհետ դպրոցի երկրորդ հարկում օրհնությամբ, աղոթքով բացեցին Ալեքսան Առաքելյանի անվան դասասենյակը: Դպրոցի աշակերտներից մեկը՝ զինվորական համազգեստը հագին, Ալեքսան Առաքելյանի նկարը պահած, մասնակիցներին զինվորական քայլերթով ուղեկցեց դասասենյակ: Տղան այնքան հպարտությամբ էր բռնել փոխգնդապետի նկարը, որ անհնար էր աչք կտրել նրանից:
Ալեքսան Առաքելյանի անվան դասասենյակում դպրոցի զինղեկը հանեց զենքը ու տվեց հերոսի 9-ամյա դստերը՝ Աստղիկին, որն ամուր գրկել էր: Այստեղ էլ միջոցառման մասնակիցները, Ալեքսանին դասավանդած ուսուցիչները սկսեցին արտասվել: Տեր Նշանը, խնդրելով չնկարահանել իրեն, հայրենասիրական երգեր էր կատարում, փորձում տրամադրությունը դարձնել մարտական: Իսկ միջոցառման ավարտին մասնակիցները մեծ դժվարությամբ հեռացան:
Նունե ԱՐԵՎՇԱՏՅԱՆ
