Ի արձագանք առաջին նախագահ Լեւոն Տեր-Պետրոսյանի այսօրվա գրառմանը եւ հեղինակի նկատմամբ հարգանքով, Սերժ Սարգսյանի եւ Հանրապետականի մասով հայտնում եմ հետեւյալը.
1. Սերժ Սարգսյանը բազմիցս հայտարարել է, որ չի ձգտում իշխանության, այդ թվում՝ ՀՀԿ վերջին համագումարին իր ելույթում։ Այս համատեքստում «իշխանությունը զավթելու» փորձերի մեջ մեզ մեղադրելը իրականության ճչացող խեղաթյուրում է, հատկապես՝ ոչ հեռավոր անցյալում նմանատիպ փորձ ունեցող անձի կողմից։
2. Նախագահ Սարգսյանն ու Հանրապետականը բազմիցս են ապացուցել իրենց համար պետական շահի գերակայության իմպերատիվը, ինչում առիթներ է ունեցել համոզվելու նաեւ Լեւոն Տեր-Պետրոսյանը։
3. Խնդրի հանգուցալուծումը թողնելով «բացառապես հակամարտող կողմերի եւ մտավորականության» վրա՝ առաջին նախագահը սեփական անձի դերակատարման հանդեպ ավելորդ եւ անհարկի համեստություն է անում։
Քաղաքագիտական աքսիոմ է, որ հեղափոխության մեղավորը միշտ տվյալ պահին գործող իշխանությունն է։ Դուք ՍՍ-ին երրորդ անգամ պետության ղեկին դնելով ապացուցեցիք որ ձեր համար գերակա է խմբակային շահը ամեն գնով իշխանության մնալու ձգտումով։ Հիմա կանգնել ճամարտակել այն ինչ իրականում բոլորս գիտենք միայն Աշոտյանի ինքնասիրության ցածր աստիճանի պարագայում է հնարավոր