Հայերի անհավանական արկածները Հնդկաստանում
Երբ Չերչիլը 24 տարեկանում դարձավ բրիտանական խորհրդարանի անդամ, երիտասարդ լրագրողուհիներից մեկը նրան հարցրեց. «Դուք ամենաերիտասարդ պատգամավորն եք, ինչպե՞ս եք ձեզ զգում»։ Երիտասարդ Չերչիլն առանց երկար-բարակ մտածելու պատասխանել է. «Մտածում եմ, թե ես ի՞նչ գործ ունեմ այստեղ»։ Տարիներ անց, երբ Չերչիլն արդեն ամենատարեցն էր, նույն լրագրողուհին, որին դժվար էր երիտասարդ համարել, նույն հարցով դիմեց Ուինսթոն Չերչիլին։ Վերջինս, նայելով խորհրդարանին, պատասխանել է. «Մտածում եմ, թե սրանք ի՞նչ գործ ունեն այստեղ»։
Հանուն արդարության պետք է ասել, որ մեր խորհրդարանականներն էլ պակաս խելամիտ չեն։ Ներկաները դեռեւս խուսափում են իրենց ինտելեկտի ցուցադրումից, իսկ անցած-գնացած ազգային արժեքներն իրենց հումորի եւ սրամտության տոպրակը վաղուց են դատարկել խորհրդարանի պատերի ներսում։ Այսօր նրանք փորձում են առաջնորդվել «Կսկծու՝ փառք Աստծո» գաղափարախոսությամբ եւ սրամտում են պատերից դուրս։ Նոր խորհրդարանականները դեռեւս չեն հասցրել մեկնել արտասահմանյան գործուղումների։ Ուստի առայժմ կներկայացնենք հների աշխատանքային գործուղումներից մի քանի պատառիկ։ 1996-ի խորհրդարանը հաճախ էր մեկնում աշխարհ տեսնելու եւ աշխարհին տեսանելի լինելու։ Խորհրդարանականներից շատերի վկայությամբ ուղեւորությունների ժամանակ պատգամավորները լիուլի բացվում էին եւ հումորը պարզապես խեղդում էր նրանցից ոմանց։ Վերոհիշյալ լուսանկարները խմբագրությանն է տրամադրել նախկին խորհրդարանականներից մեկը։
Նրանք ոչնչացրին իրենց իմիջը եւ հավատացին միայն իրենց ծարավին։ Նրանց համար իմիջը ոչինչ է, ծարավը՝ ամեն ինչ, դրա համար էլ էս օրին են։
Կարդացեք նաև
Արտաշես Թումանյանը եւ Խորեն Սարգսյանը (երկուսն էլ նախկին պատգամավորներ) համաձայն են ճաղերից այս կողմ լինել, միայն թե զիտաներով եւ գիտաներով շրջապատված։
ՄԱՐԳԱՐԻՏ ԵՍԱՅԱՆ
