Երեկ Երեւանում հնչեցված հայտարարություններից, թերեւս, հատուկ ուշադրության է արժանի Ջ. Ուորլիքի արձանագրումը՝ կապված օրերս Իլ. Ալիեւի կողմից Դ. Կիսելեւին տված հարցազրույցում արած այն հայտարարության հետ, թե. «Ղարաբաղի հարցում ինքնավար հանրապետության կարգավիճակն է այն առավելագույն փոխզիջումը, որին պատրաստ է այսօր գնալ Ադրբեջանը»։ Ուորլիքը երեկ երկրորդեց Բաքվում արած իր հայտարարությունը՝ ընդգծելով, որ ողջունում է Ալիեւի ասածը:
Այսպիսով՝ ամերիկացի համանախագահը կոչ է անում բանակցային գործընթացը տեղափոխել ավելի հրապարակային դաշտ՝ փորձելով զերծ մնալ երկու երկրների հասարակություններին բանակցային կուլիսների ետեւում տարվող քննարկումներից տրամագծորեն տարբերվող պատկեր ներկայացնելու տարիներ ի վեր շարունակվող գործելաոճից։
Անշուշտ սա առողջ եւ ճիշտ առաջարկ է: Այլ հարց է, որ Ուորլիքը եւ նրա գործընկերները, փաստորեն, նորմալ են համարում այն իրողությունը, որ 24 տարի շարունակ տարվող բանակցություններից հետո Ադրբեջանը պատրաստ է գնալ ճիշտ այնքան «զիջման», որքան 89 թվականին։
Կարդացեք նաև
Իրականում սա հենց նույն Մինսկի խմբի աշխատանքների ձախողման մասին է վկայում, քանի որ միջնորդների դերը կայանում է ոչ միայն «փչացած հեռախոսի» գործառույթ իրականացնելու եւ ժամանակ առ ժամանակ ոչինչ չտվող հանդիպումներ կազմակերպելու մեջ, այլեւ երկու երկրների ժողովուրդների մոտեցումները միմյանց ճշգրտորեն ներկայացնելու եւ առողջ քննարկումներ կազմակերպելուն միտված գործիքների կիրառման մեջ։
Հոդվածն ամբողջությամբ կարող եք կարդալ «Ժողովուրդ» թերթի այսօրվա համարում
