Սարգիս Բուլդաղարյանն այն թալիշեցիներից է, որոնք նախորդ տարվա ապրիլին՝ ադրբեջանական կողմի հրետակոծությունից հետո, ստիպված լքել են հայրենի գյուղն ու հաստատվել Ալաշան առողջարանային գյուղում, որտեղ նաեւ դպրոց են հիմնել: Նա վեց երեխա ունի: Կրտսերն օրերս է ծնվել: Ալաշանում Սարգիսը հողակտոր է մշակում: Aravot.am-ի հետ զրույցում նա հիշում է ապրիլյան ռազմական գործողությունները. «Աստծո օրհնությամբ փրկվեցինք ռմբակոծության տակից… չգիտեինք՝ երեխեքին ո՞նց պատսպարել, մինչեւ լույսը բացվեց»:
Բուլդաղարյանը նշեց, որ Թալիշից փախուստի ճանապարհին՝ վախի ու խառնաշփոթի մեջ, երեխաներից մեկին մի պահ կորցրել է. «Տանս կողքը ռումբ պայթեց…Մութ էր, կինս գրկում էր մանկահասակ երեխաներիս…տղաներիցս մեկը ձայնեց՝ «պապա՜, ստեղ եմ», նոր գտա նրան»:
Սիրանույշ Օհանյանի որդին էլ շուտով բանակ է գնալու: Կինը չի ցանկանում հիշել ապրիլը՝ կորստի ցավն առավել քան խորն է: Փեսան Թալիշում նահատակված հերոս Հրաչ Գալստյանն է: Տիկին Սիրանույշը ցույց է տալիս արդեն մեկ տարեկան թոռնուհու լուսանկարները եւ արցունքները խեղդում են ձայնը…
«Երեխաները սարսափի մեջ էին այդ օրերին: Ամպի գոռոցից էլ վախենում են…»,-ասում է Սիրանույշ Օհանյանը, ապա շտապում հավելել. «Երբ խաղաղություն լինի, անպայման կվերադառնանք Թալիշ»:
Լուիզա ՍՈՒՔԻԱՍՅԱՆ
